|
Klagen, zagen, zuchten en jammeren: we kunnen er wat van. Soms lijkt het alsof we niets anders doen, ook al zou dat volgens een bevraging van 4.000 mensen amper 8 minuten per dag in beslag nemen.
Een beetje weinig lijkt ons, want wanneer klagen en zagen we eigenlijk niet? Over de files, over de zotten in het verkeer, over de kou, over de sneeuw, over te weinig of te veel strooizout, over de baas en de collega's, over het weekend (of het gebrek eraan). Over de stand van de bankrekening, de idiotie van de buren en de algemene stupiditeit van onze politici. Over zotgedraaide singles die we niet kunnen horen terwijl onze lievelingsmuziek nergens aan bod komt... en ga zo maar door.
Tijd en energie
Wat maakt dat we zoveel klagen en zagen? Het is de uiting van een negatief gevoel, het doet ons verzuurd lijken (en eerlijk: ook een beetje voelen) en het neemt zoveel tijd en energie in beslag!
Positief doel?
Al wil dat net misschien zeggen dat het een positief doel heeft. Zagen en klagen zijn net de manier om frustraties en irritaties te ventileren. Je smijt het in de wereld zodat het niet langer op je maag ligt. Boosheid en frustraties niet opkroppen, doet net langer leven, zo is al herhaaldelijk bewezen.
Het verlaagt je stressniveau want je kan met een collega/zus/beste vriendin een band smeden door over dezelfde dingen te zagen en te klagen. Je voelt je gesteund in je standpunt, en dat is vaak al genoeg. Zonder dit geklaag en gezaag, zou de druk alleen maar opbouwen tot er een vulkaanuitbarsting van lelijke woorden komt, of erger, een hartaanval of depressie.
Potentiële gevaren
Of dat geloven we toch graag. De waarheid is dat er ook potentiële gevaren zijn verbonden aan klagen en zagen. Zo wordt veel klagerij en frustratie gebaseerd op een 'gepercipieerde oneerlijkheid'. Je voelt je tekort gedaan omdat je veronderstelt dat een ander meer krijgt dan jij en/of dan hij of haar toekomt.
Maar veel van deze veronderstellingen zijn gebaseerd op misverstanden en halve waarheden. Zo ontstaan ruzies, pesterijen en frustraties die niet eens wortels hebben in de realiteit.
Verdrinken in negativiteit
Een tweede potentieel gevaar is dat je altijd dezelfde persoon gebruikt om tegen te zagen of uit te razen, en die persoon uiteindelijk bezwijkt onder jouw stroom van negativiteit. Want eerlijk: we zagen en klagen wel, maar wanneer zijn wij degenen die ernaar luisteren zonder te veroordelen?
Een echte zuurpruim
Tot slot is het niet ondenkbaar dat klagen en zagen in beperkte mate stress verlaagt en ervoor zorgt dat je met stress en frustraties kan omgaan. Maar als je alleen maar klaagt en zaagt, en nergens nuanceert of het standpunt van de ander bekijkt, kan je erg bekrompen worden en internaliseer je de negativiteit die je net kwijt begint te raken.
En dat is het moment waarop je niet zomaar 'een zaag' bent, maar een echte zuurpruim. Eerlijk: wil je dat echt? Is het leven daar niet een beetje te kort voor? (edp)
|
