Yves Camille Désiré Leterme (Wervik, 6 oktober 1960) is een Belgisch politicus. Van 20 maart 2008 tot 30 december 2008 was hij eerste minister van de regering-Leterme I. Sinds 25 november 2009 is hij opnieuw eerste minister van de regering-Leterme II, maar heeft op 22 april 2010 ten derde male het ontslag van de federale regering die onder zijn leiding stond, aangeboden bij koning Albert II. Op 26 april werd het ontslag van de regering aanvaard.[2] De regering-Leterme II was vanaf toen een regering van lopende zaken.

Van 20 juli 2004 tot 26 juni 2007 was Leterme minister-president van Vlaanderen en leider van de Vlaamse regering. Van 21 december 2007 tot en met 20 maart 2008 was hij vicepremier en minister van Institutionele Hervormingen, Begroting en Mobiliteit in de regering-Verhofstadt III. Voordien was hij ook al partijvoorzitter van de christendemocratische partij CD&V; op 20 juli 2004 gaf hij echter de fakkel over aan Jo Vandeurzen.

Op 14 juli 2008 bood hij het ontslag van zijn regering aan aan koning Albert II. Die weigerde dit echter. Op 19 december 2008 bood Leterme opnieuw het ontslag van zijn regering aan. Op 22 december 2008 werd dit ontslag door de koning aanvaard[3], maar de koning gaf Leterme gelijktijdig de opdracht als eerste minister in een regering voor lopende zaken te blijven.

Op 17 juli 2009 volgde Leterme Karel De Gucht op als minister van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel. In de periode na zijn ontslag als premier en voor zijn aanstelling als minister van Buitenlandse Zaken, was Leterme gewoon senator. Op 24 november 2009 werd bekend dat Yves Leterme opnieuw premier zou worden, als opvolger van Van Rompuy. De dag daarop legde hij de eed af als 67e premier van België. (wikipedia)