Ik ben nu de hele tijd aan het denken hoe het zondag zal verlopen. Om mijn gedachten te verzetten, ga ik wat shoppen. Ik zou zo graag een nieuwe leuke outfit vinden. Niet om zondag naar de koers te kijken, het is toch in het holst van de nacht, dan trek ik zeker iets comfortabels aan. Maar wel om aan te doen als Philippe dinsdagavond terug komt. Het zal dan zes weken geleden zijn dat we elkaar voor het laatst gezien hebben, dan wil je er toch goed uitzien. Het is echter moeilijk om als hoogzwangere vrouw iets moois te vinden. Maar ik geef de moed niet op, ik heb nog een beetje tijd.

Ik denk niet dat ik naar de volledige rit zal kijken. Ik kan het mij in dit stadium van de zwangerschap niet meer veroorloven om mijn slaap zo te verwaarlozen. Maar ik zal opstaan om toch zeker het laatste deel van de wedstrijd te zien. Ik ben niet bijgelovig en mijn mama, met wie ik samen naar het WK zal kijken, is dat evenmin. We hebben dus geen ritueel, we branden geen kaarsjes of zo. Daar geloof ik allemaal niet in. Ik ben heel nuchter van aard, ik geloof gewoon in Philippe.

Zaterdag zal ik hem voor de laatste keer horen. Ik weet al wat ik hem ga zeggen. Dat ik nu al heel fier op hem ben, gewoon omdat hij de kans heeft om daar aanwezig te zijn. Als hij wint, zou dat natuurlijk fantastisch zijn. Maar ik blijf hem ook graag zien als hij geen wereldkampioen wordt.

Als Philippe wint, zal dat als Belg zijn en niet als Waal. Misschien dat zoiets een positieve invloed kan hebben op de Belgische politiek. Ik ben opgegroeid in de faciliteitengemeente Voeren en daar zijn altijd wel wat communautaire conflicten. Maar deze hele crisis is toch in gang gezet door politici, dit is niet wat de gewone man in de straat wil. Daarvoor alleen al zou het mooi zijn dat Philippe het wereldkampioenschap wint. Voor alle Belgen.
?
Patricia Zeevaert (21), alias mevrouw Gilbert, kruipt in de aanloop naar het WK elke dag voor onze krant in de pen.

(nieuwsblad Patricia Zeevaert)