Ann Ceurvels (42) Auteur en Copywriter, heel wat mensen bleken me plots niet meer zo interessant te vinden toen ik niet meer op tv kwam.

Acteren was meer dan vijftien jaar mijn job. Ik speelde mee in tv-series als 'Windkracht 10', 'Diamant' en 'Wittekerke'. Mijn gezicht was bekend en op straat werd ik aangesproken door mensen die mij herkenden, maar in het jaar van mijn veertigste verjaardag kwam daar plots verandering in. De serie 'Wittekerke' werd niet vervolgd en ik kreeg geen interessante nieuwe aanbiedingen. Eerst dacht ik nog dat het om een tijdelijke pauze ging, maar nee - er kwam gewoon niets meer. Een hele vreemde gewaarwording.
 
Vijftien jaar lang was ik een van de weinige gelukkigen die in Vlaanderen succes hadden met acteren. Ik mocht meewerken aan uitstekende producties. Er waren heel wat knappe madammen met acteertalent die niet aan de bak kwamen, maar ik mocht meedoen. Ik wist dat het ook voor mij niet eeuwig zou blijven duren, maar waarom stopte het al zo vroeg?

Veertig is . toch niet oud? Nu ik de rijpheid kreeg om volwassen rollen meer diepgang te geven, werd ik buitenspel gezet. Nee, boos werd ik niet, maar ik voelde me wel verward. Ik had niet vermoed dat mijn leven zo ingrijpend zou veranderen. Heel wat mensen bleken me plots niet meer zo interessant te vinden. Gesprekken vielen stil, want ik was niet langer Ann Ceurvels van tv. Aanbiedingen die ik had gekregen, werden weer ingetrokken. Voor veel vrouwen is veertig een mijlpaal en voor mij was dat zeker zo. Ik keek achterom. Had ik er wel goed aan gedaan om mijn energie in een tv carrière te steken? En wat was de reden dat ik niet meer werd gebeld voor een toffe rol? Ik ging haast twijfelen aan mijn acteerprestaties.

In de gewone werkwereld ben je op je veertigste juist erg gewild. Je hebt een massa ervaring en je bent nog jong genoeg om het jachtige ritme aan te kunnen. Maar nu ik niet piepjong meer was, kwam ik niet meer op tv. Gelukkig liep alles aan het thuisfront in Antwerpen goed. Mijn man Tim bleef in mij geloven! Ons gezin vormde het tegenwicht van die plotse veranderingen. Mijn zoontje Billy was nog maar vijf jaar en vond me altijd lief - of ik nu op tv kwam of niet.

Hij kende me als actrice eigenlijk enkel van mijn rol in Mega Mindy. Het werd een moeilijke, maar ook een leerrijke periode. Ik ben niet iemand die bij de pakken gaat neerzitten. Het acteren viel gelukkig niet helemaal weg, want ik treed nog altijd op voor De Lees Beesten, het theatergezelschap dat ik heb opgericht. We lezen geanimeerd voor aan kinderen. Voor televisie bleef ik ook teksten inlezen. Wonderwel kwamen er echter drie mensen op mijn pad die mij zouden motiveren om een nieuwe richting in re slaan. 'Hé, waarom ga je niet schrijven?', zei Lieven Van Overbeke, creative director bij VTM. 'Je hebt een goede pen.' Het is waar dat ik regelmatig zat te sleutelen aan de teksten die ik kreeg. En zo ging ik als copywriter werken voor vtm en 2BE. Die lente belde Gerty Christoffels me. 'Hé Ann', zei ze, 'heb je zin om een erotisch verhaal te schrijven voor de bundel 'Vrij Vrouwelijk'?' Wow, dat was een uitdaging!

Ik ging aan mijn computer zitten en het verhaal kwam in één gulp. Het verraste me dat Gerty enthousiast was en me niet eens vroeg om correcties aan te brengen. Na de publicatie van 'Vrij Vrouwelijk' werd ik gebeld door Geert Cortebeeck van Manteau. Hij vond mijn verhaal prima
en stelde me voor om een thriller te schrijven. Met dat genre was ik niet zo vertrouwd, dus gaf Geert me een aantal thrillers van vrouwelijke schrijfsters te lezen. Ik besloot mijn kans te wagen. Overdag werkte ik voor tv, maar 's avonds maakte ik tijd voor het boek. Mijn man zei dat het mooi en warm was om me te zien schrijven. Ik ging helemaal op in mijn verhaal en dat was een nieuw genot. Hij mocht niet over mijn schouder meelezen, want ik wilde hem mijn verhaal in boekvorm overhandigen. Ondertussen is mijn thriller, 'Weer', gepubliceerd. Het is een soort spannende roadmovie.

Schrijven is een deel van mijn leven geworden, dus daar ga ik meer mee doen. Verder ben ik niet iemand die alles uitgestippeld wil zien. Het is best spannend om niet precies te weten wat er komt. Ik vertrouw erop dat er me veel moois wacht.(nina foto Sigfrid eggers)