'We kregen bij de politie om 6 uur de melding dat een vrouw in de Brugse reien wilde springen', vertelt Jurgen Vanhecke. 'Toen we aankwamen, lag ze erin. Ze bleef steeds langer onder, dus ik twijfelde niet. Ik gaf mijn wapengordel aan een collega en liet me in het water zakken. Ik heb een boei onder haar geduwd en gewacht op de brandweer.'

'Die vrouw was onderkoeld, maar ik kwam er weer bovenop met een warme douche en een koffietje. Je moet vertrouwen hebben om in de reien te zwemmen, niet alle agenten zouden dat kunnen. Maar ik ben nogal een waterrat: tot vorig jaar deed ik aan competitiezwemmen.'

Heldendaad

Iemand van de verdrinkingsdood redden, dat is een heldendaad. Maar Jurgen Vanhecke is niet onder de indruk. Waarom zou hij ook: in zijn familie is hij lang niet de eerste die een nat pak haalt tijdens een reddingsoperatie. 'Mijn grootvader, die in 2003 overleed, was binnenschipper. Die heeft meer dan eens iemand uit het water gered. Hij kreeg in 1928 zelfs een medaille voor moed en zelfopoffering van koning Albert I.'

Jurgen Vanhecke moet zelfs niet hopen dat zijn zoon opkijkt naar zijn heldhaftige papa. Want Wouter (nu 14) redde zelf al een kind van de verdrinkingsdood. 'Ik was toen elf', vertelt Wouter, die ook aan competitiezwemmen doet. 'We waren op een feest en een voetbal belandde in de vijver. Een jongetje van vijf probeerde hem te pakken en viel erin. Hij kan niet zwemmen, riepen ze. Niemand van de ouders had het gezien, dus heb ik hem gered. En de bal, natuurlijk.'

Pikant detail: de vader van Jurgen, de enige van het viergeslacht die nog geen drenkeling uit het water haalde, kan niet zwemmen. 'Maar hij was niet bang van water: hij werkte zijn hele leven in de haven.' (nieuwsblad  Koen Baumers).