Naar aanleiding van het nog verse seizoen biedt Jupiler aan alle voetballiefhebbers de Supportersgids 2010-2011 aan, het is een uniek magazine, een gids voor en over de supporters van het Belgische voetbal.

De Jupiler Supportersgids 2010-2011 bevat onschatbaar veel informatie over en voor de supporters, maar vooral spat van elke bladzijde de bruisende ambiance die er voor, tijdens en na een voetbalmatch is in en rond de stadions. Want het zijn de supporters die van voetbal een feest maken.

"En ze weten waarom" We stellen de top 20 van de clubs met de meeste toeschouwers voor.

We beginnen met Standard Luik (25.667)
Louis Smal, politicus en een voormalige grote naam van het syndicalisme, is de motor achter de Famill.e es Rouches. "In twaalf jaar tijd stegen we van 5800 naar 22.800 abonnees."

Toen Robert Louis-Dreyfus en Luciano D'Onofrio op het einde van de jaren negentig de club overnamen, was Standard op drift geslagen. "Gelukkig", zegt Louis Smal, "gingen ze over tot een ferme kapitaalinjectie. En aan mij vroegen ze om de band met het publiek opnieuw aan te zwengelen. Er zaten toen nog altijd gemiddeld tien tot vijftienduizend personen op de tribunes, maar het ontbrak duidelijk aan structuur. Standard telde bijvoorbeeld nog amper 5800 abonnees. We hebben toen de Famille des Rouches opgericht. Vandaag totaliseren we een aantal van 22.800 abonnees, van wie er zestienduizend aangesloten zijn bij onze 74 supportersclubs." 
 
Synoniem voor passie Louis Smal wordt lyrisch. "Standard is een instituut, staat synoniem voor passie. Je houdt ervan of je houdt er niet van, maar weinigen blijven echt onverschillig tegenover onze club. Standard ontketent altijd veel vuur. Het is een lichtbaken voor veel voetballiefhebbers van over het gehele land. Ik zie supporters die het embleem van de club op hun lichaam laten tatoeëren: die staan dus op en gaan slapen met Standard. Dat is gek. Op Sclessin zie je supporters van alle leeftijden met die speciale gloed in hun ogen. Daar zit iets in dat het voetbal overstijgt."

En ze beleven tegenwoordig gouden tijden. Smal: "De supporters moesten 25 jaar wachten, van 1983 tot 2008, om een nieuwe titel te vieren. Maar al die tijd bleven ze komen en achter de ploeg staan. Bij ons is het gewoonweg onmogelijk om voor een leeg stadion te spelen. Ook voor onze uitwedstrijden mogen we helemaal niet klagen over de belangstelling. Het tribuneblok dat voor ons werd gereserveerd, zit systematisch vol."
Streek van staal en vuur. Over de samenwerking tussen club en supporters heeft Louis Smal niet te klagen. "Algemeen directeur Pierre François is trouwens vicevoorzitter van de Famille des Rouches.

Vele van onze clubs bereiden trouwens hun tifo's en reuzengrote spandoeken voor in een zaaltje op de Académie Robert Louis Dreyfus, het trainingscomplex van Standard. Dat gebeurt met het geld uit de boete kas van de spelers. Door deze inspanningen kunnen de supporters Sclessin omvormen tot een hel. Luik, dat is de staalindustrie. dus ook vuur. Zelf is Louis Smal er om te controleren of het niet uit de hand loopt. "In de beslissende wedstrijd tegen Anderlecht voor de titel van 2008 werden er bijvoorbeeld rookbommen aangestoken. Scheidsrechter Frank De Bleeckere dreigde ermee om de spelers naar de kleedkamers te sturen. Ik stapte op het veld, nam de micro en riep dat het nu maar eens moest stoppen. En het hield meteen op. Ik ken hen allemaal bij hun voornaam, hé. Ze weten dat ze best weer in de rij lopen wanneer ik me kwaad maak. Passie is formidabel, maar passie mag nooit ontaarden in chaos."

"We hebben 40 bussen voor elke thuismatchts de supporters worden afgezet en drinken dan eerst een pint je in de buurt van het stadion. "
Vervolg Club Brugge KV