|
Tienerdochters Lauren en Morgane zijn trots op Lynn Wesenbeek
(intervieuw met het nieuwsblad februari 2010)
Praten, vertrouwen, stimuleren. Het zijn de sleutelbegrippen waarmee Lynn Wesenbeek haar tienerdochters op weg helpt naar volwassenheid.
En zie, het werkt. Lauren is bijna 16 en zet haar eerste stapjes in de modellenwereld. En Morgane (14) vertrekt volgend jaar naar Londen om haar acteursopleiding aan te vatten. 'Ik kijk toe vanaf de zijlijn. En als het nodig is, ben ik er om hen op te vangen.' Een gesprek over de innige band tussen moeder en dochters. 'Ik vrees dat nu het loslaten begint.'
Aan zee zijn ze ontspannen. Dus zakken we die middag af naar Knokke, waar de sneeuw langzaam wegsmelt en de ijskoude noordenwind het zand doet opwaaien. Ze komen graag naar deze plek, waar ze een lange traditie hebben. Met het appartement van oma, en nu ook het huis dat Lynn er heeft gekocht. En waarvan ze hoopt dat het 'de zoete inval' zal worden. 'Dat mijn dochters en hun vrienden het maar inpalmen. Ik heb graag veel volk over de vloer. En zo weet ik tenminste waar ze zitten.'
Dat moeder en dochters een sterke band hebben, is ze aan te zien. 'Dat is eigen aan onze gezinssituatie', vertelt Lynn bij zeetong en frietjes.
'We zijn een drie-meisjes-huis, wat betekent dat de aandacht die normaal verdeeld wordt tussen ouders en kinderen, verlegd wordt naar de dochters. We praten veel en brengen heel veel tijd samen door.'
Jullie zijn veertien en vijftien. Is het niet stilaan tijd om te rebelleren?
Lynn: 'Soms denk ik: Wanneer gaat het nu beginnen? Maar de grote storm blijft uit. Misschien juist omdat we zoveel praten. En een neen wordt geargumenteerd. Al denk ik ook dat ik niet de strengste moeder ben.'
Dochters: 'Neen.'
Lauren: Of beter: ze is niet op alles streng. Onlangs vroeg ik of ik naar een jongerencafé mocht. Het mocht niet omdat ze me te jong vindt.
Maar op bedtijd is ze dan weer helemaal niet streng. Ik blijf langer op dan veel klasgenoten. Maar ik moet niet proberen van 's ochtends niet uit bed te kunnen.'
Lynn: 'Dat is het. Je moet je kinderen kunnen inschatten. Als ze niet op tijd uit bed komen, zwaait er wat. Vrijheid betekent verantwoordelijkheid. En dat uitgaan: tja, ze is vijftien. Ik vind dat echt nog te jong.'
En jij kunt je daarbij neerleggen, Lauren?
Lauren: 'Ja hoor. Ik ben niet eens zo'n uitgaander. Ik zit liever bij vrienden dan in een rokerig café met luide muziek. Ik wilde gewoon eens gaan kijken. En nu heeft mama gezegd: Omdat je zo eerlijk was, mag je wel eens gaan. En dat ben ik nog niet vergeten.' (lacht)
Lynn: 'Veel leeftijdsgenoten zouden een smoes verzinnen om te kunnen gaan. Ze is eerlijk en dat apprecieer ik.'
Hebben jullie dan nooit de neiging om iets stiekem te doen?
Lauren: 'Neen, dat zit niet in mij. Soms blijf ik wel eens bij mijn vriendje hangen in plaats van naar de sportclub te gaan. Maar dat zeg ik achteraf.'
Morgane: 'Ze kan niet anders, want ik zit ook in die sportclub.' (lacht)
Lynn: 'Ik vind dat niet eens zo'n ramp. Maar ik wil het wel weten, zodat we erover kunnen praten.'
Is dat anders bij leeftijdsgenoten?
Lauren: 'Sommige meisjes klagen over hun ouders. Mijn mama zaagt zoveel. Maar de meesten hebben toch een goede band.'
Morgane: 'Er zijn er wel veel die worstelen met de scheiding van hun ouders. Dan denk ik: Wij hebben geluk dat onze ouders nog zo goed overeenkomen.'
Lauren: 'Inderdaad. Ik ga niet zeggen dat een scheiding een pretje is -- het is altijd fijner als je ouders samen blijven -- maar wij zijn er goed doorheen gekomen. Het moet vreselijk zijn als je ouders communiceren via de kinderen. Al kunnen wij ons natuurlijk niet bedienen van het klassieke trucje: Als het niet mag van de ene, vraag ik het aan de andere.' (lacht)
Morgane: 'Tenzij je iets wil krijgen. Lauren is namelijk schoenverslaafd. Van mama krijgt ze geen schoenen meer, dus vraagt ze ze aan papa (Geert Versnick, politicus bij Open VLD, nvdr.). Die kan haar niets weigeren. Mij ook niet, maar Lauren heeft een euh... specifieke manier van het te vragen.'
Lauren: (lacht) 'Je moet het weten aan te pakken. Maar ik overdrijf toch niet? Meestal vraag ik aan mama: Mag ik het aan papa vragen? En ik bel papa ook wel eens om te vragen hoe het met hem gaat, hoor.'
En wat denk jij dan, Lynn, als ze dan thuiskomt met nieuwe schoenen?
Lynn: 'Een paar schoenen tast mijn autoriteit niet aan. Zolang het niet over fundamentele zaken gaat, til ik er niet zwaar aan. Hun papa brengt minder tijd met ze door, het zal ook wel een stukje compensatie zijn. En het is niet dat ze worden overladen met luxeartikelen. We komen allebei uit een gezin met veel minder mogelijkheden. Dat zijn we niet vergeten en het blijft een leidraad bij de opvoeding.'
Je dochters worden groter. Vind je dit een fijne periode?
Lynn: 'Heel erg. Omdat je ze hun eigen weg ziet zoeken. Mijn dochters zijn zeer verschillend, maar jagen allebei hun dromen na. Lauren is zeer honkvast, terwijl Morgane heel sterk de wil heeft om uit te breken. Ze kan niet wachten om te vertrekken naar Londen.'
Morgane: 'Ik heb daar een school gevonden waar ik mijn acteursopleiding wil volgen. Ik heb vorige zomer, met succes, toegangsexamen gedaan. Omdat ik zo goed Engels kan, moet ik zelfs niet naar de afdeling voor buitenlandse studenten. Eigenlijk kon ik dit schooljaar al beginnen, maar mama wilde liever dat ik nog een jaartje wachtte.'
Lynn: 'Ze was pas dertien. Ik zal haar volgend schooljaar nog steeds erg jong vinden. Maar ze is zo gebeten dat ik haar niet kan tegenhouden.'
Wat maakt je zo zeker dat dit jouw ding is?
Morgane: 'Dat heb ik gemerkt tijdens toneelstages. En als kind deed ik vaak mijn mama na. Mama verhuist vaak de meubels in huis. Op mijn zesde begon ik dat te imiteren. Tot hilariteit van de hele familie. Acteren is gewoon mijn droom. Al besef ik ook:
Hoeveel jongeren willen er niet acteur of actrice worden?'
Maar hoeveel mensen schuimen op hun dertiende het internet af om een school te zoeken in Londen?
Morgane: 'Ja, misschien ben ik daar toch wel een beetje trots op.'
Lynn: 'En wij ook natuurlijk. Al denk ik nu wel: Hier begint het loslaten. Als Morgane naar Londen gaat, zal haar leven zich meer en meer daar afspelen. Dan kan ik alleen toekijken vanaf de zijlijn. En zorgen dat ik er ben als het nodig is.'
Lauren, jij hebt al je eerste stappen in de modellenwereld gezet. Vanwaar dat idee?
Lauren: 'Mode fascineert mij. Ik hou van tijdschriften lezen en in winkels rondhangen. En sowieso wil ik dat er iets gebéurt in mijn leven. Een nine-to-fivejob zegt me niet zoveel.'
Hoe heb je de eerste stap gezet?
Lauren: 'Vorig jaar kreeg ik de ongelofelijke kans om de Parijse modeweek bij te wonen. Daar heb ik de baas van Dominique Models ontmoet. Hij zei dat ik me mocht komen aanmelden.'
Lynn: 'Dat hebben we gedaan. En dan heb je twee opties. Of ze denken dat er potentieel in zit. Of je wordt vriendelijk bedankt. Lauren heeft goed nieuws gekregen.'
Wist je dat je potentieel hebt?
Lauren: 'Hmm... Ik ben vrij groot. Maar ik dacht niet van mezelf: Ik ben hét type om model te worden. Ik wilde het wel graag proberen. Maar ik besef ook dat ik nog niet veel bewezen heb.'
Wat was je reactie toen je aanvaard werd?
Lauren: 'Ik was superblij. We hebben het gevierd met een lunch in de McDonalds.' (lacht)
Waarmee meteen de volgende vraag beantwoord is. Ben je nu fanatiek bezig met je gewicht?
Lauren: 'Neen. (prikkend in de frietjes van haar zus) Ik zal niet elke dag frietjes eten. Maar ik zal mezelf ook nooit uithongeren. Ik weet ook: een afwijzing op een casting mag je niet persoonlijk nemen. Soms ben je gewoon niet het type dat ze zoeken. Sommige meisjes panikeren dan en gaan meteen op dieet.'
Lynn: 'Ik ben blij dat ze er zo mee omgaat. Want omdat ze nog zo jong is, was ik daar wel bang voor. Het is een nieuwe, onbekende wereld. Dus bij een negatieve casting dacht ik: Ze zal zich toch geen dingen in haar hoofd beginnen te halen?Ik ben te dik. Of ik ben niet oké. Maar dat doet ze niet. Integendeel zelfs. Ik ben degene die soms zegt: Je hebt een beetje acne, zou je dat niet camoufleren? Dan zegt zij: Mama, dat is mijn leeftijd. En zo gaat ze ook naar die castings. Ben ik het? Graag. En anders? Volgende keer beter.'
Lauren: 'Je wilt er natuurlijk liever wel bij zijn. Maar ik ga niet in een hoekje zitten huilen als het niet zo is.'
Doe je het graag?
Lauren: 'Heel erg.'
Heb je een doel?
Lauren: 'Op je zestiende kun je aan je agentschap vragen om je voor de vakantieperiodes in te schrijven voor castings in Parijs. Dat zou ik graag doen.'
Lynn: 'En dan zien we wel waar ze uitkomt. Voetjes op de grond is de boodschap. Er zijn veel frisse jonge meisjes op die leeftijd. Maar dat ze, net als Morgane, haar droom najaagt, daar kan ik haar alleen maar in steunen. De school gaat sowieso voor, maar verder wil ik wel af en toe chauffeur zijn naar Parijs. Zo kom ik ook nog eens ergens.' (lacht)
Komt de reactie soms: 'Jij krijgt die kans omdat je bekende ouders hebt'?
Lauren: 'Gelukkig niet.'
Lynn: 'Het initiatief ligt bij henzelf. We staan op de eerste rij om hen te steunen, maar we zijn niet de ouders die overal op de deur gaan kloppen. Mag mijn dochter alstublieft foto's bij u komen nemen? Dat zou ik nooit doen.'
Maar ze gaat wel mee naar het gala van de Gouden Schoen.
Lynn: 'Daar is toch niets mis mee? Ze vindt dat leuk. Daar zit geen uitgebreid plan achter hoor. Het was zelfs toeval. Het is pas op het laatste moment beslist. En de volgende keer mag Morgane mee. Ik wil mijn kinderen niet verstoppen, maar geloof me, ik wil ze ook niet presenteren. Het is moeilijk om daar het juiste evenwicht in te vinden. Maar ze mogen toch eens iets meemaken?'
Jullie droegen allebei een witte jurk. Was daarover nagedacht?
Lynn: 'Ook dat was toeval. Ik had laat gewerkt. Er was niet veel tijd, dus er zat geen groots plan achter.'
Zijn jullie in het meisjeshuis veel bezig met mode?
Lynn: 'Niet overdreven. Maar niet alleen de meubels draaien af en toe rond, ook de truien en schoenen circuleren wel eens.'
Lauren: 'Dat helpt als ik schoenen wil kopen. Mama, die passen heel goed bij jouw blauwe broek.' (lacht)
Lynn: 'En meestal heeft ze nog gelijk ook.'
Heb je meer schoenen dan je mama?
Morgane: 'Ze heeft meer schoenen dan iedereen!'
Lynn: 'Zelf ben ik totaal geen schoenenfreak.'
Lauren: 'Dus vraagt ze: Lauren, mag ik die eens lenen? Ik vind dat wel leuk.'
Kunnen moeders en dochters vriendinnen zijn? Of is dat overdreven?
Lynn: 'Goh... De verstandhouding is goed en daar ben ik zeer blij om. Maar vriendinnen? Ik weet het niet. Ik blijf toch hun mama. Hun vriendschappen moeten ze zelf maken.'
Morgane: 'Maar mama, soms voelt het wel een beetje zo. Als we allemaal samen zijn, ben jij mama. Maar als wij met z'n tweetjes in de zetel een film kijken, dan zijn we toch een beetje vriendinnen? Zeker nu in de puberteit zijn vriendschappen soms onzeker. Iedereen heeft wel eens een moment dat hij het niet goed weet. Dan ben ik blij dat mama er is.'
Lynn: 'Natuurlijk. Maar ik hoef als 47-jarige toch niet hun beste vriendin te zijn? Of samen uit te gaan? Dat zouden jullie toch niet willen?'
Allebei: 'Neen!'
Lynn: 'Ze moeten vooral plezier kunnen maken met leeftijdsgenoten. Wat niet wil zeggen dat we nooit iets samen doen. Aan zee hebben we samen leren paardrijden en kiten. Dat is fijn. Maar verder? Zij staan nog maar aan de start. Dat ze maar zo veel mogelijk profiteren. En kan ik daar deel van uitmaken? Graag. Maar niet omdat het moet.'
Lauren heeft intussen een vriendje. Is dat raar voor jou?
Lynn: 'Ja, de eerste heeft zijn intrede gedaan en dat zullen we geweten hebben. (lacht) Ach, natuurlijk is dat raar, maar belangrijk voor mij is: het zit goed. Het zijn twee jonge mensen; ze zijn stapelverliefd. En ik denk dat er nog veel verliefdheden zullen volgen.'
Lauren: 'Niet meer voor mij!'
Kan je dat nu al zeggen?
Lauren: (lacht)'Hij is zo'n schatje!'
Lynn: 'Tja. Een eerste liefde is belangrijk. En ik zie liever zo'n mooie ervaring dan een vluchtige vakantieliefde...'
Lauren: 'Maar...'
Lynn: 'Inderdaad. Maar... je bént nog heel erg jong. Er moet nog zoveel leven komen. En nog zoveel liefde. Je kunt alleen hopen dat je er zo lang mogelijk van kunt genieten. En wat er ook gebeurt, het zal zeker bijdragen tot een verrijking in je leven.'
Praten jullie makkelijk over die dingen?
Morgane: 'Het is niet dat ze erover kan zwijgen.' (lachen alledrie)
Lauren: 'Ja, maar ik vertel ook niet alles, hoor.'
Wat bewonderen jullie het meest aan jullie mama?
Lauren: 'Hoe ze in het leven staat. Ze heeft veel meegemaakt. Een scheiding, haar eigen mama vroeg verloren. En toch staat ze er en is ze er altijd in geslaagd om haar job en gezin te combineren en er heel vaak te zijn.'
Morgane: 'Ik vind het knap hoe ze haar weg heeft gemaakt. Mama komt van veel verder dan wij. Ze kreeg niets in de schoot geworpen.'
Wat is het belangrijkste dat jullie tot nog toe van haar hebben geleerd?
Morgane: 'Hoe harder je knijpt, hoe rapper ze weggaan. Dat gaat over vriendschap. Bezitterig zijn schrikt mensen af.'
Lauren: 'Ik heb vooral de I-don-'t-care-houding van mama geleerd: Maak je vooral niet druk over wat anderen over je vertellen.'
Morgane: 'En nog eentje uit Bambi. (imiteert het stemmetje van konijn Stampertje) 'Als je niets leuks weet te zeggen, zeg dan niettemendalle. Dat zijn best veel wijze levenslessen. Als we dat allemaal in de praktijk weten te brengen, dan zijn we niet slecht bezig, zeker?'
Wie is Lynn Wesenbeek?
-Wordt geboren op 3 november 1962.
- Wordt in 1987 Miss België.
- Werkt van bij de start bij VTM, eerst als presentatrice van de Nu of nooit show, Dierenplezier en Royalty, later bij Telefacts.
- Sinds 2007 is ze nieuwsanker.
- Ze was getrouwd met politicus Geert Versnick, van wie ze in 2001 gescheiden is. Het koppel heeft twee dochters: Lauren (1994) en Morgane (1995).
Waar eten ze? 'Zeetong met frietjes bij Rubens in Knokke, waar je op elk uur van de dag en elke dag van de week terecht kunt. We eten ook graag Japans, bijvoorbeeld bij Tanuki in Brugge.'
www.brasserie-rubens.be, www.tanuki.be
Waar shoppen ze? 'Bij Cortefiel in Wijnegem Shopping Center, en af en toe ook in London. Met de auto vanuit Gent is Calais niet zo ver. Daar zetten we de wagen op de trein. Als je je dagen kiest, kan dat voor 60 euro heen en terug. Dan rijden we tot net voor London en van daaruit met de metro tot in het centrum van de stad. Topshop is een vast adres voor kleding en schoenen.'
www.cortefiel.es, www.topshop.com
Waar gaan ze uit? 'Een keer per jaar moeten ze mee naar de opera. Dat vinden ze boooring! Ter compensatie wordt dan één keer per jaar een pretpark bezocht. Dat doen we bij citytrips ook. Onlangs nog in New York: one museum for one shop. That's the deal'
|
