|
Het lijkt een goede idee na een gezellige barbecue of plezante spelletjesavond: jullie zijn goede vrienden, willen hetzelfde soort reis maken... waarom zouden jullie niet samen gaan?
Omdat het de beste manier is om ze kwijt te raken, zo argumenteert journaliste Donna Hay. "Tenzij je het geduld en tolerantieniveau van Moeder Theresa hebt. Ik spreek uit ervaring, en heb een lange lijn afgebroken vriendschappen om het te bewijzen."
Minder aangenaam
Hoe goed je je vrienden ook denkt te kennen, je kent ze niet echt tot je een week lang onder hetzelfde dak hebt gewoond. Dat is de periode dat het duurt om de kleine kantjes te ontdekken, die een vakantie net dat tikje minder aangenaam maken. De ene ruimt te veel op, de andere te weinig 'en het zijn altijd dezelfde' die koken of boodschappen doen.
Jonge, onbegebonden twintigers slagen er nog het best in. Maar eens je ouder en gesettelder wordt, wordt het aanpassingsvermogen duidelijk kleiner.
Verwachtingen
Een van de grootste problemen is het verschil in verwachtingen. De ene wil op het strand liggen en lezen, de andere wil wijn proeven of elke kerk in een straal van 30 kilometer bezoeken. Vooral als een koppel de hele reis heeft georganiseerd, kan dat wel eens tegenvallen.
Kinderen
Een tweede afknapper zijn de kinderen van iemand anders. Je eigen kinderen zijn zo al een handvol, maar die van anderen lijken altijd veel erger. Je hebt er niets aan te zeggen, en er opmerkingen over maken valt ook niet goed. Eerlijk: jij aanvaardt zelf ook geen commentaar van anderen op jouw (b)engeltjes, toch?
Onevenwicht
Ook wanneer een partij kinderen heeft, en de andere niet, sluimeren de problemen. Zo brengen kinderen een nog grotere verhuis met zich mee, en je kan ze nu eenmaal niet alleen laten om een dag te gaan antiekshoppen of gastronomisch dineren. Al is elke vorm van onevenwicht nadelig: als een partij meer geld heeft dan de andere, of het uitgavenpatroon drastisch verschilt.
Echtelijke ruzie
De kleine kantjes van je vrienden ontdekken is één ding, maar middenin een echtelijke ruzie terecht komen, nog iets helemaal anders. Elke vakantie heeft een koppel wel eens ruzie, en bijna altijd zal je half verplicht worden een kant te kiezen. Je beeld van hen als koppel wordt danig verstoord.
Afspraken
Wat dus belangrijk is voor wie zoiets wil ondernemen, is dat je duidelijke afspraken maakt. Het soort reis dat je maakt, wat zeker wel of zeker niet kan of wie wat wil gaan doen.
Een tweede voorwaarde is een beetje tolerantie en openheid. Je gaat al eens op een trip of dineert ergens dat niet volledig jouw keuze is. Alles bestaat uit geven en nemen, het is dan natuurlijk fijn als jij ook eens mag kiezen.
Tijd
Op de derde plaats laat je toe dat mensen iets alleen of met hun eigen gezin ondernemen. Jullie zijn wel samen op reis, maar moet je daarom elk moment samen doorbrengen? Als iemand enkele dagen wil lezen aan een zwembad, laat hem/haar dan, en doe zelf wat jij wil. Geef iemand geen schuldgevoel omdat hij/zij een dag iets anders wilde doen dan jijzelf.
Ken je kind
Tot slot: kies je ervoor met kinderen op reis te gaan, zorg er dan voor dat je de kinderen in kwestie kent (en dat je vrienden de jouwe kennen). Het zal vlotter gaan als de kinderen al eens bij jou geslapen hebben of als jullie al dagtrips hebben gemaakt. Een niet te verschillende visie op opvoeding kan ook erg helpen.
Alleen reizen
Het blijft een feit dat samen reizen niet simpel is. Verwachtingen en wensen op elkaar afstemmen is niet gemakkelijk, niet tussen vrienden en zelfs niet binnen een koppel. Steeds vaker gaan ook stemmen op om als koppel apart op reis te gaan. Sommigen noemen het zelfs de enige manier waarop de relatie kan overleven.
De cijfers liegen er alvast niet om: één op zes Britten heeft de voorbije 18 maanden alleen gereisd. Dat zijn vast niet alleen singles. (edp)
|
