Heb je dit verhaal  al horen vertellen over een juf van de kleuterklas

Het is koud buiten en één van haar kleine deugnieten vraagt haar hulp
om  zijn botten aan te trekken, en inderdaad het gaat heel  moeilijk.
Na veel getrek, geduw en heen en weer gesleur zitten de botten rond
zijn  voetjes en de kleine deugniet zegt : " mijn botten zitten aan de
verkeerde voeten juf! "
De juf verschiet wanneer ze inderdaad merkt dat de botten aan de
verkeerde voeten zitten.

Allee... nieuwe kalvarietocht om ze uit te trekken, ze slaagt erin haar
kalmte te bewaren tot de botten aan de juiste voeten zitten.
En dan zegt de kleine deugniet :" dat zijn mijn botten niet! "
Op dat moment moet ze al haar kalmte aanspreken om hem geen lap tegen
zijn oren te geven! Zij probeert zich in te houden, herpakt zich en vraagt
hem waarom hij dat niet eerder vertelde.

allee dan, we trekken ze uit " zegt ze en zet zich weer aan't werk.
De kleine deugniet vervolgt  : Het zijn mijn botten niet, het  zijn
de  botten van mijn broer, mama heeft gezegd dat ik ze moet dragen.

De juf weent bijna en begint opnieuw aan het lastige her- her-
heraantrekken van zijn botten.
Met een zucht van tevredenheid zet ze uiteindelijk de kleine deugniet
rechtop, doet hem zijn winterjasje aan, trekt zijn muts over zijn
hoofdje   en vraagt hem : " waar zijn uw handschoentjes? "

En de kleine deugniet antwoordt : " Die heb ik in mijn botten gestopt "