Ze is intussen alweer druk aan het werk bij MNM, waar ze dagelijks De Ann & Dave Show presenteert. Voor onze modeshoot maakten Ann, June en Gunter tijd op een van de laatste dagen van Anns bevallingsverlof - met in hun zog een filmploeg van VT4 voor de realityreeks over het nieuwe gezinnetje, die we vanaf september op het scherm te zien krijgen. Eén ding is duidelijk: de kleinste is de baas. En klein, dat is ze: 'June is drie maanden, maar ze is een stuk kleiner dan het gemiddelde, hé', zegt Ann. 'Ze was ook maar 45 centimeter bij de geboorte. Ik ben natuurlijk ook een kleintje. Ik hoop toch dat ze wat groter wordt...' (lacht)

Begint het wat te wennen, het leven met een klein baby'tje erbij?

Ann: 'Natuurlijk ben ik soms nog onzeker. Ik wil het goed doen en ik vraag me dan af of ik haar zomaar kan meenemen - zoals nu, voor de fotoshoot. Dan denk ik: help, wat doe ik mijn kind aan, zo'n klein boeleke! Ik zou niet willen dat ze kou vat of ziek wordt.'

Voel je je daar goed bij - bij die rol van bezorgde mama?

'Ik vind het eigenlijk normaal dat wíj ons aanpassen aan haar ritme en niet omgekeerd. Dus blijven we meestal thuis met haar. Natuurlijk gaan we geregeld naar de oma's, maar da's toch iets anders dan haar overal mee naartoe te sleuren. Misschien zal het bij een tweede kindje allemaal wat vanzelfsprekender worden. Ik heb me ontpopt tot een echte moederkloek, ik ben heel erg bezorgd.'

Voel je je ook goed in je vel, lichamelijk, als mama?

'Mijn lichaam is nog wat anders - mijn bekken is wat breder, maar wat wil je, drie maanden na de bevalling! Ik voel me daar helemaal niet slecht bij. En mijn cup... Aan de grootte daarvan voel ik wanneer het hoog tijd wordt dat June te eten krijgt!'

Geef je graag borstvoeding?

'Ik doe dat heel bewust. Ik kan het moeilijk loslaten en wil het zo lang mogelijk volhouden. Maar ik kolf ook regelmatig melk af omdat ik dan precies weet hoeveel June gedronken heeft, en gerust ben dat ze dan zeker genoeg heeft.'

Ben je wel klaar om weer aan het werk te gaan?

'Gelukkig krijg ik veel steun van Gunter en moet ze maar halftijds naar de crèche. Ze mag ook regelmatig naar de oma's, dat maakt de overgang iets draaglijker. Maar ik zal toch dikke tranen laten, vrees ik.'

Is er niets dat je mist, van uit je prebabytijd?

'Gunter en ik zijn niet zo'n feestbeesten. We hebben een rustig leven en moeten ons niet speciaal inspannen om thuis te blijven in Wetteren. Ik zou niet eens uit willen gaan nu en June bij een oppas laten. Met de tijd zal dat wel beteren, zeker?' (nieuwsblad)