Na Parijs de grootste bezienswaardigheid van Frankrijk (in aantal bezoekers). De Mont-Saint-Michel, door de Unesco geklasseerd tot werelderfgoed, is een architecturaal pareltje. De ongewone ligging maakt het geheel nog uitzonderlijker. Door de verzanding van de baai zijn de getijden minder spectaculair dan vroeger. Enkel in de winter daalt het aantal bezoekers, het uitgelezen moment dus om de Mont te bezoeken zonder de elleboog van een andere toerist in je rug. Klim de trap op naar de top van de abdij boven op de rots.

De baai van de Mont-Saint-Michel strekt zich uit over een twintigtal kilometer tussen Bretagne en de Cotentin en vormt een uitgestrekte, 500 km² grote zandwoestijn waarover het water met grote kracht komt aanrollen, de befaamdste getijden van heel Europa. Maar door de verzanding is er tegenwoordig vaak onvoldoende water om de hele baai onder te laten lopen. Enkel bij springtij is de Mont nog eens helemaal omgeven door water, zo eens om de twee weken dus. De indrukwekkendste getijden zie je 36 tot 48 uur na volle en nieuwe maan, wanneer de atmosferische omstandigheden het hele proces niet beïnvloeden. Een heel interessant gebeuren om te bewonderen: de zee trekt zich zo'n 15 km van de kust terug en komt dan razendsnel terug opzetten. Ga wanneer het hoogwater nader, niet wandelen in de baai. Je kunt verrast worden door het snel opkomende water. In alle omstandigheden is zo'n wandeling gevaarlijk: gaten en drijfzand kunnen dodelijk zijn. Volg bij voorkeur een wandeling met gids, die worden het hele jaar door georganiseerd. Maar je kunt natuurlijk ook genoegen nemen met een tochtje naar de rots van Tombelaine. Dit kleine vogelreservaat kun je vanaf de berg met het blote oog zien en lijkt heel dichtbij te liggen. In werkelijkheid heb je een wandeling van 40 minuten tot een uur voor de boeg om de afstand van 3 kilomter te overbruggen.

Maar de baai heeft meer te bieden dan zand alleen. Langs de kust heeft de verzanding langzamerhand de polders ingenomen waar tegenwoordig gras en zeekraal groeit en nu kwelders vormen waar schapen grazen. Die zijn een plaatselijke specialiteit geworden: het kwelderlam, dat een bijzondere smaak heeft - vrij zout - doordat ze grazen op weiden die regelmatig overspoeld worden door zout water. Er lopen projecten, die lange tijd voor controverse hebben gezorgd en jaren in de koelkast gestopt werden, die van de beroemde rots opnieuw een eiland willen maken. Daarvoor moet een dam aangelegd worden die het water bij de dijk tegenhoudt, de Couesnon (de werken zijn al begonnen), de parkeerterreinen aan de voet van de berg verdwijnen en worden verplaatst naar de huidige ingang van de dijk, waar sediment wordt afgezet doordat de stroming niet meer doorkan. Die zal vervangen worden door een mooie voetgangersbrug-doorgang van ongveer een kilometer. Deze brug brengt je tot 200 m voor de ingang van de Mont-Saint-Michel. De wed zal bedekt worden door moeras. De werken, die al begonnen zijn, zullen afgerond zijn tegen eind 2014. Normaal gesproken…

De Mont-Saint-Michel... Aan het begin van de 8ste eeuw scheidt een grote vloed het continent definitief af van een berg met de weinig begerenswaardige naam Mont Tombe. Er doen heel wat mythes en legenden de ronde, die vaak fantastisch en soms angstwekkend zijn. In 708 krijgt de heilige Aubert, toen bisschop van Avranches, in een visioen het bezoek van de aartsengel Michael die hem opdraagt een heiligdom te bouwen op de berg. Pas na enkele aanmaningen begint Aubert aan het werk, maar neemt genoegen met een kleine kapel. Ondanks de moeilijke bereikbaarheid en de sinistere verhalen die om de plek hangen, wordt de berg al snel een bedevaartsoort.

Sinds 1874 behoort de abdij tot de historische monumenten en wordt er duchtig gerestaureerd. De abdij staat open voor het publiek. De kerk en de kloostergebouwen zijn tegenwoordig een museum en er wonen opnieuw enkele religieuzen. In het dorp wonen een handvol mensen, de rest zijn voornamelijk winkels, restaurants en hotels, die je aan de Grand-Rue vindt, die zich naar boven slingert, naar de abdij toe. Sinds de middeleeuwen, toen de berg overspoeld werd door bedevaarders die handelaars in hun kielzog meehadden, is er dus blijkbaar niet veel veranderd… Veertig jaar geleden woonden hier nog honderd mensen en was er zelfs een school. Maar de toeristische boom in de jaren 1970 heeft het grootste deel van de inwoners weggejaagd. In augustus, wanneer het er het drukst is, tel je tot 30.000 bezoekers per dag! 's Avonds zijn de straten verlaten, je kunt maar enkele uren per dag op de berg en er woont nagenoeg niemand meer.

Voor meer informatie over de Manche en om je reis voor te bereiden: Manche Tourisme (www.manchetourisme.com). Leuke tips en ideetjes voor themabezoeken (charme en prestige, kaap op de eilanden, natuur, ontspanning en vrije tijd, diepe sensaties, zachte prijzen): www.manche-locationvacances.com (lili)