|
Op een kruispunt moet je altijd kiezen welke richting je uit wil. Dan komen wegwijzers van pas. Zo gaat het ook in ons leven: als er een probleem opdaagt, moeten we kiezen. Vaak vervullen vertrouwenspersonen de rol van wegwijzers.
Slechte wegwijzers hebben het niet goed voor met ons. Het zijn stoorzenders. Een voorbeeld? De nachtelijke belspelletjes op tv. Zodra je telefoneert, krijg je te horen dat je niet geselecteerd bent. Je moet nog eens bellen om het juiste antwoord te geven. De presentatrices stellen zich voor als vertrouwenspersonen maar ze zijn het niet. Na een maand is je telefoonrekening hoog opgelopen. En die 500 euro ging telkens aan je neus voorbij.
Deze nachtelijke belspelletjes hebben het vooral gemunt op eenzame mensen die meer dan één gok willen wagen. Zonder dat ze het beseffen, betalen ze zich blauw. De presentatrices verdienen er hun brood mee, maar de bellers belanden in een doodlopend straatje.
Een stevige burcht
Met de cantate Ein feste Burg ist unser Gatt wilde Johann Sebastian Bach onderstrepen dat elke gelovige zich veilig zal voelen in de stad van God. Die zullen we bereiken na het aardse leven. Een veilige, stevige burcht. Dan hebben we geen wegwijzers meer nodig. Bach schreef deze cantate voor 31 oktober, Hervormingsdag, een belangrijke feestdag voor protestanten. Die dag timmerde Luther immers zijn 95 stellingen tegen de deur van de kerk van Wittenberg.
De katholieken vieren pas op 1 november hun hoogdag. Elk jaar opnieuw zetten zij op die dag hun wegwijzers in de bloemetjes. Voor katho-lieken zijn dat de heiligen. Zij hebben moedige keuzes gemaakt, tot het martelaarschap toe.
Alle heiligen
Ook vandaag is Allerheiligen een feestdag. Die dag worden bij alle heiligenbeelden in de kerken devo-tielichten aangestoken. De heiligen hebben twee gemeenschappelijke kenmerken: allemaal hebben ze ooit op aarde geleefd en allemaal waren ze wegwijzers voor hun medemensen. Ze toonden hun tijdgenoten hoe ze rechtvaardig konden leven. Daarom worden ze ook vandaag nog vereerd als seingevers op onze kruispunten. Zij werden patroons.
Vele voornamen zijn aan hen ontleend: Sabine, Filip, Martine, Antoon, Gert, Marijke, Ruud, Ilse, Jo en Frank. Dankzij de levensverhalen van de heiligen voelen we ons soms geroepen om een bepaalde weg in te slaan. Een weg waarbij goedheid en respect een belangrijke plaats innemen. Door meer openheid tussen de generaties aan de dag te leggen bv. Of door vaker oog te hebben voor zorg en ontmoeting in de wijk of de buurt.
Ook onze overleden familieleden en vrienden waren wegwijzers voor ons. De bewondering voor hun voorbeeld, blijft lang in ons geheugen bewaard. Lees de grafdecoraties op het kerkhof maar. We zijn eeuwig dankbaar voor wat onze dierbaren voor ons hebben betekend. Ons geheugen is inderdaad een stevige burcht.
|
