Lien Willaert is niet ecologisch aangelegd en sorteren doet ze ook niet zo nauwgezet. Ook zij heeft haar afval van een week niet aan de vuilnisman maar aan Nina mee gegeven.

Kleine doosjes houdt ze bij om schatkisten van te maken. Ze zit overduidelijk in haar prinsessenperiode. Het gaat zelfs zover dat ze haar koekjes in de supermarkt kiest omwille van de doos en wat ze ermee kan maken. Nutella eten we niet meer uit de grote potten maar uit de glazen met het deksel, zodat Anna ze kan beschilderen met glasverf. Op dat gebied zijn we dus goed bezig. Voor de rest ben ik niet zo ecologisch. Comfort primeert bij mij.

Het enige 'ecologische' wat we wel hebben, is een sodamachine om zelf spuitwater te maken van leidingwater. Vroeger dronken we Perrier uit plastic flessen, nu ons eigen spuitwater. Je proeft het verschil niet. Als het minder lekker zou zijn, denk ik dat het ding allang in de kelder zou staan.»

Vervallen
«Ik merk ook dat we nog regelmatig iets weggooien wat gewoon over datum is, zoals een aubergine deze week. Dan ben ik echt kwaad op mezelf. Ik probeer de reflex aan te kweken om iets dat dreigt te vervallen in de diepvries te steken, maar dat lukt me niet altijd. Daarom probeer ik verpakkingen ook zo klein mogelijk te kopen. Hoe minder er in een potje zit, bijvoorbeeld van plattekaas, hoe minder er kan vervallen.»

«Een goede sorteerder ben ik niet: wij houden papier, plastic en huisvuil apart maar compost niet. Toen we nog in Antwerpen woonden, moesten we strenger sorteren omdat je er ook een compostzak had.Hier in Ruddervoorde moet dat niet, dus doen we het ook niet. Compost gaat gewoon de vuilniszak in. Ik wil me wel informeren voor een composthoop, maar het moet proper blijven. Ik zou niet weten hoe ik eraan moet beginnen.»

«Ik heb een duwtje in de rug nodig om eco te zijn. Ik ben geen voorbeeld jammer genoeg. Al wil ik best nog wat meer moeite doen.»