Dik een week geleden bracht deze krant het nieuws dat de winnaar van Mijn restaurant 2009 een nieuwe investeerder had gevonden voor Dell'Anno in Kortrijk. Die laatste zou Gaëlle uit de bvba kopen en samen met Claudio het restaurant runnen. Maar die plannen zijn intussen achterhaald. Claudio trekt zich zakelijk terug uit Dell'Anno. De nieuwe maître Xavier nam zijn aandelen over en is nu samen met Gaëlle eigenaar van het restaurant aan het Sint-Maartenskerkhof.

'Ik sta niet meer in de keuken in Kortrijk', zegt Claudio. 'Maar ik blijf het keukenteam steunen. Als freelanceconsultant zal ik nog helpen bij de samenstelling van de menu's. En ik zal het keukenmanagement begeleiden: zorgen dat de foodcost onder controle blijft bijvoorbeeld.'

Maar met zijn hoofd zit Claudio in Knokke. Want dáár, in de gemeente waar hij opgroeide, ziet hij zijn toekomst. 'Mijn vader heeft een restaurant in de Dumortierlaan (Ciccio, nvdr.). Maar hij is 67 en vindt de tijd rijp om te stoppen.' Claudio's vader sukkelt ook met de gezondheid. 'Het staat zo goed als vast dat ik in de bvba van mijn ouders stap en het restaurant overneem.'

Claudio lijkt niet langer de ambitie te hebben om een gastronomisch restaurant uit te baten, en ook de drang naar (Michelin)sterren lijkt voorbij. 'Ik wil het liefst een klein zaakje, met niet meer dan 20 of 25 personen per service. En ik wil met weinig personeel werken. In mijn nieuwe zaak zal het er losjes aan toe gaan. Ik wil graag de sfeer van een Italiaanse trattoria creëren. Een plek waar de mensen in een ongedwongen sfeer een glas wijn kunnen drinken, en waar ze weten dat ze er altijd iets lekkers op het bord krijgen.'

Het nieuwe project is wat Claudio altijd al wilde doen, maar Mijn restaurant stuurde zijn carrière een andere richting uit. 'De beslissing om het helemaal over een andere boeg te gooien heb ik niet alleen voor mezelf genomen. Ik doe het ook voor mijn ouders. Ik wil hen de miserie besparen een overnemer te moeten zoeken. En ik kijk er naar uit weer af en toe met mijn vader in de keuken te staan. Hij zal het niet kunnen laten af en toe wat te komen helpen.'

Opnieuw in Knokke werken en wonen zal voor Claudio voelen als thuiskomen. 'Sinds de breuk met Gaëlle heb ik veel aanbiedingen gekregen. Ik kon bijvoorbeeld naar New York. Maar na lang aarzelen heb ik beslist het niet te doen. Ik wil niet vluchten. Ik wil gewoon doen wat ik graag doe: koken. En dan het liefst in Knokke, dicht bij mijn achterban.' (nieuwsblad)