Sean Dhondt is een rocker in hart en nieren. Als drummer en zanger bij de Sint-Niklase band Nailpin trok hij in 2005 door Amerika, toen muziekzender TMF hem opmerkte en prompt als presentator vroeg. Vorig jaar maakte Dhondt de overstap van TMF naar JIM. Ondertussen is Sean ook drumleraar en geeft hij workshops zang, drum, samenspel en songwriting aan jonge muzikanten. Was hij zelf al van jongs af aan zo begeesterd door de muziek?

‘Muziek was inderdaad mijn allereerste passie. Op mijn zes jaar begon ik met piano spelen, op mijn elfde begon ik te drummen en zingen en richtte ik mijn eerste bandje op. Van toen af speelde ik in verschillende bands tot ik – samen met Shaun Van Steen – Nailpin oprichtte. De allereerste show van mijn allereerste bandje speelde zich trouwens af op het kerstfeest van mijn basketbalploeg.’ (lacht)

Was je een cultureel kind? Heb je een concrete ‘eerste culturele herinnering’?
‘Het is te zien wat je met 'cultureel' bedoelt, want dat is toch een breed begrip. Naast muziek kon me aanvankelijk weinig echt boeien qua cultuur. Zaken als theater, film of musea begonnen me pas later te interesseren. Ik had het geluk om vaak naar voorstellingen te gaan in de Sint-Niklase Stadsschouwburg, omdat mijn ma er al jaren werkt. Mijn vader gaf me dan weer de muziekmicrobe door: hij is zelf bassist in een aantal lokale bands. Lezen deed ik als kind wel veel en graag: griezelboeken van Anthony Horowitz kon ik verslinden en op school hield ik soms 'wedstrijdjes' met vrienden: ‘Wie kan er in één maand het meeste boeken lezen?’ (lacht)

Als je een artistiek talent zou mogen kiezen, waar zou je dan heel goed in willen zijn?


‘Ik had heel graag wat beter kunnen tekenen. Tekentalent is mij niet gegeven, en dat vind ik jammer, want ik zou het zalig vinden om zelf cd-hoezen of tattoos te ontwerpen.’

Welke kunstdiscipline bekoort jou het meest? En welke het minst?
‘Wat me het meest bekoort moet toch wel muziek zijn. Ook wat betreft mijn tv-werk bij TMF en JIM ben ik daar altijd duidelijk in geweest: ik zet me honderd procent in voor dat werk, maar de muziek zal steeds voorgaan. Het minst voel ik voor schilderen, dat zegt me echt niks.’

Welke drie kunstenaars (muzikanten, schrijvers, acteurs, schilders…) vraag je mee voor een gezellig avondje tafelen?
‘Dat zouden zijn: Alison Krauss, mijn all-time favourite bluegrass zangeres, Tom Hanks, mijn favoriete acteur met geweldige films op zijn naam en... Max Martin, een Zweedse muzikant en songwriter die al voor de grootse artiesten der aarde wereldhits schreef. Van hem zou ik dus wel heel graag eens wat tips krijgen, en dan wil ik ook ineens graag binnenpiepen in zijn wereld.’

Zou je het gesprek in een bepaalde richting sturen?
‘Hmm, ik zou gewoon graag de mensen achter de artiesten beter leren kennen, aangezien ik er heilig van overtuigd ben dat het alle drie sympathieke mensen zijn. Dat kan in realiteit natuurlijk tegenvallen, maar dat zien we dan wel als het ooit zover is!’

Welk cultureel-historisch moment had je live willen meemaken? In welke periode had je willen leven?
‘Het bouwen van de piramides van Gizeh in het oude Egypte. Die hebben me van kleins af aan al gefascineerd. Ik maakte zo rond mijn veertien jaar ooit nog een heel schoolwerk rond de drie piramiden en de sfinx. Hoe konden zo'n gigantische bouwwerken tot stand komen, welke uitgebreide kennis van de astrologie hadden die mannen … Ik kan nog altijd niet genoeg krijgen van de documentaires over het onderwerp.’

Stel dat in de hemel drie kamers gevuld zijn met kunst of met artistieke taferelen. In welke kamers zou je tot in de eeuwigheid kunnen verblijven?
‘Een erg gemakkelijke en voor de hand liggende keuze zou een studioruimte zijn. Ik doe niets liever dan in mijn eigen studio thuis nummers te zitten schrijven en opnemen, voor mezelf of voor anderen. Dat is iets magisch voor mij, een klein stukje hemel, zo je wil.
Kamer twee en drie dan... Misschien een comedykamer? Met een aaneenschakeling van verschillende soorten comedy en een gemakkelijke zetel met wat drank en versnaperingen erbij en dan maar lachen tot je buik er pijn van doet.
En als laatste een bioscoopje met een oneindig aanbod aan films, zolang ze niet gedubt zijn tenminste. Geef mij maar de originele.’

Welke Vlaamse kunstenaar verdient volgens jou een standbeeld?
‘Goh, ik zet eigenlijk niemand graag op een voetstuk. Er zijn enorm veel getalenteerde mensen op deze aardbol en dus ook in Vlaanderen en België, maar laten we daar dan vooral gezond mee omgaan en niet vervallen in eindeloze en grenzeloze idolatrie, dat heb ik nooit helemaal begrepen.’

Welke artiest/kunstenaar zou je voor één dag uit de dood willen terughalen? En wat zou je hem of haar vragen?
‘Freddy Mercury zou voor mij wel nog eens een comeback mogen maken: wat een zanger en charismatisch figuur! Met hem zou ik uren kunnen kletsen over zangtechniek en hem hopelijk nog snel wat lijntjes laten inzingen op mijn volgende plaat voor hij weer de kist in moet.’ (uit in Vlaanderen)