Francesca (37) Barbara Vanthielen (39) unieke band.

Mediafiguur Francesca Vanthielen heeft één oudere zus. Barbara woont in Parijs, met haar Fransman en vier kinderen. Toen ze kind waren, was er van een 'zussenband' geen sprake.

Francesca: «Mijn zus en ik hebben lang onder hetzelfde dak gewoond. Punt. We hadden geen hechte band. Tot Barbara na haar middelbare studies naar Amerika vertrok. Dat heeft me toen enorm geraakt. Op weg naar Zaventem de hele familie ging haar uitwuiven - tot ik terug thuis was, heb ik onbeheerst zitten huilen. Ik vond het verschrikkelijk, dat ze wegging voor een jaar.»

Barbara: «Die dag in de luchthaven vergeet ik nooit. Francesca had de roodste ogen van allemaal. Dat heeft me toen echt wel aan het denken gezet. Je kan zeker stellen dat Amerika een keerpunt geweest is. Sindsdien is er pas sprake van een hechte zussenband. Want ook al zitten we nu met die afstand - ik woon in Parijs, zij in Antwerpen en zien we elkaar niet vaak: we zijn er voor elkaar. Zij is mijn stille rots in de branding.»

Band
Francesca: Vreemd toch, dat Amerika toen onze ogen heeft geopend. Terwijl we al die jaren ervoor wel in één huis woonden, maar we met totaal andere dingen bezig waren. We hadden andere vrienden, andere interesses. Toen Barbara vertrók, was ze net 18, ik was 15. Net die zomer begon ik bij Studio Brussel te werken. Een halfjaar later ben ik bij VTM gestart.»

Barbara: «Toen ik weer thuis kwam, presenteerde Francesca de Super 50 met Koen Wauters. Al mijn vriendinnen waren door het dolle heen, en ik dacht: 'Wie? Clouseau?Wat is dat?' (lacht) Het was een ver-van-mijn-bedshow. Het was háár ding, niet het mijne. Maar ik gunde het haar.»

Karakter
Francesca: «We hadden als tieners heel verschillende karakters. Barbara was de gezellige - ze deed niets liever dan met vriendinnen af te spreken. Ik was de sportieve. Ik ging schaatsen, of turnen, ik deed van alles wat. Barbara kocht zich een heel nieuwe outfit voor een bepaalde sport, maar hield het na twee weken voor bekeken. 'Ik vind het niet leuk'. Terwijl ik mijn maillots tot op de draad versleet: áls ik maar kon gaan turnen.»

«Wij waren ook niet het type zussen dat elkaar geheimen toevertrouwde. We wisten eigenlijk amper iets van elkaar af. Nu is dat anders. Fysiek lijken we steeds meer en meer op elkaar. Vroeger niet zo nu kan je amper missen dat we zussen zijn. Zelfs onze stemmen lijken op elkaar.»

Barbara: «Dat heb ik al vaak mogen horen: dat mijn stem op de hare lijkt. Ik ben nooit jaloers geweest op haar bekendheid. Ik kijk nog altijd niet naar haar op, al heb ik zeker veel bewondering en respect voor wat ze doet. Ikzelf heb nooit gesnakt naar een leven op tv. Zet mij maar achter de schermen, ik vaar wel wat mee op háár stroom.»

Anders 
Francesca: «Barbara's hart heeft altijd in het buitenland gelegen. Mijn ouders hebben vier jaar in Amerika gewoond, zij is daar geboren. Ze heeft een Braziliaanse babysit gehad, omdat mijn ouders allebei werkten. Ze is kosmopolitischer dan ik. Ze heeft vertaler-tolk gestudeerd. Ze heeft van kleins af talenkampen gedaan. Ze kon de trein niet nemen of ze had wel een nieuwe pennenvriend ontmoet die een andere taal sprak. En daar hield ze dan ook járen contact mee. Ik ben zo helemaal niet. We zijn echt uitersten. Barbara is veel flamboyanter dan ik.»

Barbara: (onderbreekt) «0, maar Fransesca is al fel verbeterd, hoor.
Vroeger kon ze weleens verveeld reageren, als er iemand om een handtekening vroeg. Nu doet ze dat steeds vaker van harte.»

Francesca: «Barbara woont nu in Parijs, ze is getrouwd met een Fransman. Die heeft ze leren kennen toen ze daar studeerde. Mijn zus heeft andere keuzes gemaakt dan ik. Ze heeft intussen ook vier kinderen - ik heb er geen - Sarah (l0), Natan (8) en een tweeling van vier, Tessa en Nina.»

Gemis
Francesca: «We zien elkaar niet vaak .. Parijs is niet de andere kant van de wereld, maar ik bel haar ook niet meteen op als ik iets aan mijn hoofd heb. Wij zijn niet zo'n familie. Ik heb niet de behoefte om elk nieuwtje aan haar te vertellen, en zij ook niet. De familie Vanthielen: die gaan allemaal hun eigen weg.»

Barbara: «Ik mis haar wel. ja. Ik weet hoe druk ze het heeft. Dat ze weinig tijd heeft. Maar soms zou ik wel willen dat ze iets vaker de trein neemt en tot hier komt. Ik kan me minder makkelijk verplaatsen, met mijn kroostrijk gezin en mijn man die zich te pletter werkt. Ik kan haar bellen, maar het is zoveel leuker om elkaar te zien. En de kinderen zien hun suikertante ook graagkomen.»

Mooist
Francesca: «Ik kijk op naar Barbara omwille van haar sociale vaardigheden. En ze is een fantastische moeder. Ik ben er ook wel jaloers op dat zij veel opener is dan ik wat raar is, want ikzit in de mediawereld. Mijn zus kan met ieder een praatje slaan, terwijl ik eers;: mijn draai moet vinden.»

Barbara: «Ik heb veel bewondering voor Francesca's doorzettingsvermogen. Ze heeft al verschillende dingen gedaan. En elke keer denk ik: nu heb ik alles wel gezien. En elke keer komt ze toch weer met iets nieuws op de proppen. Hoe dóét ze dat toch?