'Ik heb er mij bij neergelegd: je bent voor of tegen mij:'
Ze is omroepster, presentatrice, actrice én moeder. Tussen al die taken door, hadden we een interview met Saartje Vandendriessche (34). Daar is een goede reden voor. Over exact elf dagen neemt ze eindelijk nog eens de tijd om theater te spelen. Saartje over nobele mensen, balen van zwangerschappen en het ultieme orgasme.
Als ik aanbel bij Saartje thuis word ik door twee honden besprongen. Eenmaal binnen duwt dochter Mille een tutter in mijn oog en ik laat ook nog een glas water vallen. Chaos is een ideaal kader voor een openhartig gesprek.
Wil je het hebben over de nieuwste designtrends, Jimmy Choo schoenen, gebakken lucht of verkies je wat diepgang?
Saartje Vandendriessche: 'Doe het laatste maar.'
Hoe omschrijf jij jezelf?
'Velen kennen mijn ware aard niet en blijven gissen naar mijn ware ik, maar ik ben vlot, speels, spontaan en grappig. Al is dat moeilijk om dat van jezelf te zeggen. Mensen vragen mij soms of ik een rolletje speel, maar ik kan je bevestigen dat ik nooit fake, ik ben thuis datzelfde Saartje als op televisie. En dat zeggen mensen mij ook, dat is eigenlijk het mooiste compliment. Maar belangrijker is dat ik een goed mens ben.'
Help je oudjes een drukke baan oversteken, stop je langs de snelweg om een band te helpen wisselen, doneer je aan non-profits, ga je elke zondag naar de kerk?
'Dat laatste niet, maar ik respecteer mijn naaste en probeer er te zijn en te helpen wanneer iemand mij nodig heeft. Ik word ook snel verontwaardigd als ik onrecht zie, ik breng graag verschillende mensen samen en zit graag in de ambiance.'
Met dit fraai lijstje moet het je ergeren dat veel mensen anders zijn dan jij?
'Vroeger was ik inderdaad snel geïrriteerd omdat mensen niet dachten zoals ik. Ik was verbaasd dat mensen zich zo au sérieux namen en geen gevoel voor humor hadden, ik vond dat zeer vervelend en begreep dat niet. Ondertussen ben ik wat ouder en besef ik dat iedereen anders is en dat ik met die realiteit moet leven. Gevolg is dat ik niet meer boos word op mensen die anders denken dan ik, balen van de activiteiten die ik graag doe en weigeren te beuken.'
Beuken?
(lacht) 'Iedereen moest beuken, ervoor gaan, kritisch zijn, zijn gedacht zeggen, nu ben ik daarvan terug gekomen.'
Wat stoort je de jongste tijd?
'Ik irriteer mij aan materialisme en uiterlijk vertoon. Nog altijd kicken sommige venten erop om met een superdure exclusieve bak te rijden, graag op het gaspedaal te duwen en daar nog mee te koketteren ook. Ik begrijp dat niet. Ik erger mij ook aan mensen die organisaties die zich inzetten voor het dierenwelzijn en de sensibilisering rond de klimaatverandering te kakken zetten en counteren. Wat Nic Balthazar nu allemaal wordt verweten, is beschamend en typisch Belgisch. Ja maar Nic, jij neemt toch ook soms een vliegtuig naar het buitenland, krijgt hij nu te horen. Dat is zo bekrompen! Het is toch ergerlijk dat mensen die hun nek uitsteken altijd de dupe zijn?'
Sta je momenteel beroepshalve en privé waar je wil?
'Ja, ik vind dat ik ondertussen een mooi parcours heb afgelegd, weliswaar zonder pieken, maar steeds in stijgende lijn. De jongste acht jaar heb ik veel bijgeleerd en dat is niet zo evident met mijn karakter. Ik ben niet de meest gemakkelijke, ik heb een grote mond en wil altijd alles meteen uitspuwen. Veel mensen kunnen daar niet mee om en achteraf bekeken was ik te weinig diplomatisch.'
Ben jij iemand die zegt: hé, ik vind je nieuwe haartooi maar niks en dat kleedje is een compleet foute aankoop?
'Ja. Ik plaag heel graag en deel vaak prikjes uit, al heb ik nu mijn lesje wel geleerd. Vrienden en collega's confronteren me nog altijd met uitspraken die ik tien jaar geleden heb gedaan. Ik zeg dan: wat? Houden jullie dat allemaal bij? Dat was niet om te kwetsen en ik deed die uitspraken wel allemaal in een bepaalde context, in een bepaalde mood en er is zoiets als journalistieke vrijheid en ik zwijg dan nog over mijn vrijheid van meningsuiting. (stil) Nu ben ik alleen nog de flapuit bij mensen die mij graag hebben en die ik heel goed ken.'
In hoeverre ben jij geïndoctrineerd door de modewetten?
'Ik verzorg mij, kom graag goed voor de dag, maar ik ben geen mode- of schminkpopje. Ik draag mooie kleren, maar ik laat mij niet dicteren. Dat is nog een andere ergernis! De modewereld bepaalt wat ze in onze strot rammen en ik vind dat zo onfair. Als de modegoeroes beslissen dat een roze bril en puntschoenen de nieuwe trends zijn, dan volgt de massa. En wat erger is: dan kan ik nergens nog witte brillen en ronde schoenen kopen! Dat is echt erg.'
Hoor je niet graag bij de massa dan?
'Ik hou van de massa, ik kom graag onder de mensen, maar ik ben graag toch wat anders. Ik hou niet van voorspelbare mainstream. Kijk, iedereen moet nu een iPhone hebben, jij ook, zie ik.'
Lieve Saartje, ik heb al 2,5 jaar een iPhone en 24 jaar geleden kocht ik mijn eerste Apple Macintosh. De iPhone matcht met alles van Apple. Mag ik mijn hart volgen?
'Oké, jij bent misschien een echte Apple-gebruiker, maar iedereen wil tegenwoordig een iPhone ook al weten ze amper hoe ze er mee moeten werken. Dat is nog het meest grappige. Nee, geef mij maar een degelijke goedkope gsm.'
Dat onthouden we. Waarom heb je sinds je glansrol in Matroesjka's en je hoofdrol in de Nederlandse serie Costa! geen acteerprestaties meer neergezet?
'Mijn droom was om eerst de universiteit af te werken omdat mijn ouders dat belangrijk vonden. Daarna wilde ik acteren. Helaas heb ik mijn masterplan maar even kunnen uitvoeren. Toen ik in 2003 omroepster werd bij VT4, speelde ik samen met Nora Tilley en Frank Aendenboom een rol in 'Libertijn', een productie van het Antwerpse Raamtheater. De combinatie tv-theater zinde mij wel, maar je moet ook gevraagd worden natuurlijk.'
'Een mediacarrière is heel broos. In 2004 wist ik het even niet meer. De samenwerking met VT4 werd stopgezet en ik zat zonder werk. Mijn vader is advocaat en hij vroeg mij om bij hem te komen werken. Ik heb toen de volmaakte secretaresse gespeeld en dossiers geklasseerd, koffie gemaakt en brieven getikt. Dat was eigenlijk een leuke en vertederende job. Op een dag kreeg ik een telefoontje van de VRT met de vraag of ik omroepster wilde worden. Dat telefoontje was echt een kantelmoment in mijn leven. Ik had wel audities gedaan, maar voor hetzelfde geld was mijn mediacarrière beëindigd. Ik herinner het mij nog goed, ik zat op het bureau van mijn vader en schreeuwde mijn stem schor: yes, ik mag beginnen bij de VRT! Sindsdien heb ik leuke programma's mogen presenteren. Wat was de vraag ook alweer?'
Dat je zo wordt opgeslorpt door de televisie en dat je daardoor het acteren uit het oog verliest.
'Het is ondertussen al vijf jaar geleden. Maar eindelijk heb ik een partner in crime gevonden: Janine Bischops. Na lang repeteren, gaan we over een kleine twee weken in première met 'Den Oorlog', een interpretatie van 'Lysistrata', de oudste komedie ter wereld. In het origineel stuk gaan de Atheense vrouwen in seksstaking om een einde te maken aan de oorlog. In het geactualiseerde stuk zetten wij samen tien rollen neer. Dat soort comedy wil ik in de toekomst meer gaan doen. Met Janine spelen is echt top. Ik word echt gelukkig op een podium, repeteren is net zoals een orgasme hebben.'
Wat zeg jij als een Zwitserse toerist vraagt wat jij in het leven doet?
'Dan antwoord ik: Ich bin Saartje und ich arbeite für das Fernsehen.'
Je legt het accent niet op acteren?
'Klopt. Luk, het is wel al vijf jaar geleden dat ik gespeeld heb hé. Eigenlijk vrees ik dat de kanonnen klaar staan: wat denkt die Saartje Vandendriessche wel? Dat ze een actrice is of wat?'
Misschien krijg je wel lovende kritieken en word je de hemel in geprezen.
'Ja, maar bij ons is het zo typisch dat als je nieuwe dingen doet of iets uitprobeert, je meteen negatieve commentaren naar je hoofd krijgt geslingerd. Ik word daar zo moe van, maar ik probeer daar niet te veel over piekeren. Ik kan niet meer dan mijn best doen.'
Hoe ga jij om met de broosheid van een mediacarrière?
'Ik heb hele leuke en mooie dingen mogen doen bij de VRT. Vlaanderen vakantieland is een programma dat enorm geapprecieerd wordt, en ik sta daar helemaal achter. Maar wij zijn met velen die allemaal in dezelfde pot roeren. Dus ik maak mij geen illusies. Het draait ook niet echt meer om het talent, maar wel of iemand aan de top je een kans wil geven. Ja, daar gaat het vaak om, om kansen krijgen. Want pas als je die krijgt, kan je opnieuw laten zien wat je waard bent.'
Geef eens één droomplan mee?
'Mijn wens is om ooit een eigen theaterproject op poten te zetten en dat zelf te schrijven en zelf te spelen. Ik ben er volop mee bezig.'
Heb je van bepaalde levenskeuzes spijt?
'Heb je een uurtje? (lacht) Ik ben te lang naïef en goedgelovig geweest en ik heb een paar foute liefdes in mijn leven gehad. Als puber maakte ik te veel ruzie met mijn ouders, ik had misschien beter rechten gestudeerd of gekozen voor het conservatorium of de Studio Herman Teirlinck. Ik heb te weinig toneelstukken gezien en mij te veel gefocust op sport. Ik vind het jammer dat ik oude vriendinnen niet meer zie, gestopt ben met gitaarles, mijn cursus Spaans heb onderbroken en nog altijd geen Deens kan spreken! Ik ben al tien jaar bij een Deense man en ik ken zijn moedertaal niet! Vergis je niet, ik laat het allemaal niet aan mijn hart komen hé, maar het is goed om daar af en toe eens over na te denken.'
Ondertussen ben je al zeven maanden moeder van je dochtertje Mille. Ben je, zoals dokter Benjamin Spock vaak in zijn proza meegeeft, nu opeens een moederkloek geworden?
'Tijdens mijn zwangerschap kwam ik echt in een andere wereld. Ik was nog maar drie maanden zwanger en er werd constant over misselijkheid, de geboorte en borstvoeding gesproken. (fel) Weet je, ik werd constant in het oog gehouden door andere vrouwen die mij keurden en checkten, of ik wel in staat was om moeder te worden. Daardoor durfde ik bijna niemand zeggen dat ik niet graag zwanger was. En als ik het uiteindelijk toegaf, kreeg ik de volle laag. Men zei: wil jij dat kind wel? Ben je wel in staat om een kind op te voeden? Is die baby wel gepland? Onbegrijpelijk! Men maakte gewoon mijn rekening. Ja, mijn kind was gepland! Ja, ik ben in staat om het op te voeden! Op den duur deed ik dingen die not done waren, puur om te choqueren. Lichtjes op mijn buik kloppen bijvoorbeeld, je moest die gezichten zien! Gelukkig heeft Tia Hellebaut bekend dat zij ook niet graag zwanger was. Sindsdien voel ik mij geen crimineel meer. (lacht) Ik moet wel toegeven dat ik een voorspelbare moeder ben geworden en een stukje veranderd ben veranderd dankzij Mille.'
Licht eens je metamorfose toe?
'Ik wil mensen niet meer behagen en per se door iedereen graag gezien worden. Foert! Ik ga nu uitsluitend om met de mensen die ik graag heb: mijn familie, mijn vrienden en enkele collega's. Bovendien maal ik niet meer om de commentaren. Ik heb er mij bij neergelegd: je bent voor of tegen mij. Ik heb enorm leren relativeren en de ballast buiten gekieperd. Vroeger kon ik stressen als een mail niet meteen werd beantwoord, dan begon ik te doemdenken: waarom mailt die niet terug? Heb ik iets fout gedaan? Dat is gelukkig definitief verleden tijd.' (standaard)
|
