Luc maakt instrumenten van natuurmaterialen die hij overal vindt, maar gaat ook aan de slag met afvalmaterialen en koopt afgedankte materialen op. Volgens hem kan je dat allemaal tot 'ecopercussie' rekenen. De term ecopercussie valt ook niet zomaar te omschrijven. De natuurlijke materialen die hij voor zijn instrumenten gebruikt, zijn in feite natuurlijke afvalmaterialen. Zo zijn er bijvoorbeeld de kalebassen waarvan hij kalimba's (duimpiano's) maakt. Wanneer deze van de bomen vallen, rotten ze gewoon weg, er wordt helemaal niks mee gedaan! Door er in-strumenten van te maken, geeft hij dit waardevol materiaal een tweede leven. 

Uit een oude biljartbal slijpt Luc mooie kralen, met afgedankt polyesterfiber bespant hij zijn trommels en oud hout gebruikt hij om zijn kalimba's af te werken. Vanzelfsprekend moet hij ook wel eens minder 'nobel' materiaal gebruiken. De toetsen van zijn kalimba's bijvoorbeeld worden ge-maakt van een speciaal metaal dat hij laat maken. Want enkel met dat materiaal verkrijgt hij de zuivere klank die hij wil bereiken. Luc combineert zo veel mogelijk gerecycleerd materiaal met enkele nieuwe materialen om op die manier de ultieme klank te bekomen!

In de zoektocht naar de perfecte klank wil Luc twee doelen bereiken. Enerzijds wil hij met zijn instrumenten djembéfanaten verbazen en aantonen dat zijn instrumenten ook mooi klinken zonder dat er bomen moeten worden gekapt. Anderzijds wil hij door het gebruik van andere materialen unieke klanken bekomen.

Hij is er van overtuigd dat de materialen die deze unieke klanken voortbrengen gewoon op zijn pad komen. Hij komt ze tegen omdat hij de weg volgt die zijn onderbewustzijn hem opgeeft. Zijn onder-bewustzijn vertelt hem dat hij iets moet doen aan de wegwerpmaatschappij waar¬in wij vandaag leven.