Deze week krijgen de kinderen van de Centrumschool voor de laatste keer de oude vertrouwde 'Spartel' mee naar huis. 'Spartel' is niet zomaar een schoolkrant: het is een krantje dat geschiedenis schreef!

Of beter: de school schreef de geschiedenis en de redactie probeerde dit in een mooi geheel te bundelen. Spartel werd 24 jaar oud, en daarvan mocht ik er acht van dichtbij meemaken. Eerst als medewerker, later als eindredacteur en het laatste jaar als doorgeefluik naar de finale lay-outer.

De medewerkers van het eerste uur ken ik niet, wel diegene die voor mij kwamen: Els Lammens en na haar Bine Boomgaert. Samen met de werkgroep Spartel maakten zij van een 'schoolkrant' een Spartel die een eigen leven begon te leiden. Sponsors zorgden ervoor dat we degelijk drukwerk konden afleveren en jaarlijks met een reuze wedstrijd vele kinderhanden mochten vullen met prijzen.

 Over mezelf praten is moeilijker dan ik dacht!

In 1997 wou ik graag deel uitmaken van de werkgroep. Schrijven is voor mij 'een hobby', dus…  Iemand vertelde me dat ik daarvoor eerst lid moest worden van de ouderraad. Zo gezegd, zo gedaan. (achteraf bleek dit niet nodig maar intussen hadden ze me wel mooi liggen.) Ik ben als moeder van Nele (nu 15) in de ouderraad gestapt en van daaruit bij Spartel aangeklopt. Na een eerste grondige keuring werd ik aangenomen. Intussen zijn Nele en Stien(nu 14) de school uit en staat ook Staf (12) op de drempel naar het middelbaar. Marte(6) blijft nog even Centrummen, maar ik blijf niet langer Spartelen. Ik zeg dit jaar Spartel en de ouderraad, (waar ik  als secretaris,die functie graag gedaan heb) vaarwel, en wuif nog even naar ons ploegske van de meesters Johan, Philip en Bregwin en onze nieuwe medewerkers Francis en Vincent. Na 24 jaar staat een gezonde herziening van de formule voor de deur, maar ik verklap nog niet wat...Yvette zal daar volgend schooljaar wel even een ballonnetje over oplaten!

Vele groeten, Spartelkatrien