 Kerst en oudjaar, Tijd van vergeven en vergeten, moment van inkeer. Jill Peeters (weervrouw) haar woord van spijt aan een jongetje uit Afrika.
Omdat ik heel bewust keuzes maak, kijk ik zelden met enige droefheid op iets terug. Maar ik heb wel lange tijd met gevoelens van spijt rondgelopen voor jou, onbekend Afrikaans jongetje.
Op mijn eerste reis naar Afrika, dacht ik dat het gepast was om iets mee te nemen, om de mensen daar 'een plezier te doen: Ik had heel erg lang nagedacht over wat ik wilde uitdelen aan de kindjes, en ik koos voor ballonnen. Dat is leuk en het neemt niet veel plaats in. Maar jij kende dat niet, ballonnen.
Je woonde daar zo afgelegen, ver weg van de 'beschaving; helemaal in het noorden van Kenia. Je nam er één in je handen en keek ernaar. Dankbaar, voor een blauw stukje elastisch materiaal. Om je te tonen hoe het moest, blies ik de ballon voor je op Je was blij en begon zelf ook te blazen. Achteraf besefte ik dat ik jou, door het opblazen van die ballon, mogelijk ziek had kunnen maken.
Onze mond bevat bacteriën - en ik heb jou daar in Afrika blootgesteld aan westerse bacteriën, waartegen je niet bestand bent. Máánden heb ik geworsteld met die vreselijke gedachte: wat als ik jou ziek had gemaakt?
Ik heb het nooit geweten en ik hoop van harte dat je gezond en wel bent. Maar, het spijt me. Het was goedbedoeld.
(Het laatste woordje van spijt komt van Jan Verheyen aan zijn dochtertje Anna).
Kathleen Aerts zegt sorry
|
