Pure energie: zo luidt de slogan waarmee het Noord-Limburgse Lommel zich aan de wereld verkoopt.

het levendige centrum van Lommel heeft er sinds mei 2007 een stevige attractiepool bij: een imposante kegel torent dertig meter hoog boven het Glazen Huis uit en priemt trots de hemel in. We bevinden ons niet voor niets in de stad die al ruim anderhalve eeuw de bakermat is van fijn wit zand, het basiselement van glas en kristal. Zodra de duisternis valt, wordt de glastoren zo mogelijk nog indrukwekkender, wanneer 10.000 ledlichtjes ons op een feeëriek spektakel trakteren. Maar het Glazen Huis heeft nog veel meer te bieden. Als Vlaams Centrum voor Hedendaagse Glaskunst presenteert het werk van gerenommeerde glasmeesters uit binnen en buitenland. In de kelder werd bovendien een professioneel uitgerust glasatelier ondergebracht. Onder het oog van de bezoeker worden er allerhande kleurrijke glasobjecten gecreëerd.

We kijken bewonderend toe hoe twee glaskunstenaars vaardig blaaspijp, punty, jack en pincet hanteren. In een mum van tijd toveren ze een vormeloos klompje om tot een welgevormd bord. De thermometer aan de andere zijde van het glas geeft een lekkere 34°C aan. Maar dat is niets vergeleken bij de hitte in de drie aanwezige glasovens: we vernemen dat de smeltoven zonder verpinken 1120 °C haalt, de inwarmoven 1000 °C en de afkoeloven 510°C. We krijgen er zowaar honger van en besluiten onze aandacht te verleggen naar een van de vele terrasjes aan het centrale stadsplein.

's Avonds doen we verse krachten op in het gezellig drukke Tuincafé. Onze borden blijken zo goedgevuld dat we met spijt in het hart het nochtans veelbelovende dessert aan ons moeten laten voorbijgaan. 'Tja, Lommelnaars zijn nu eenmaal echte Bourgondiërs', lacht de kelner verontschuldigend. Tijd om onze kamer eens wat grondiger te verkennen. Ook daar staat alles in het teken van een zorgeloos genieten met alle comfort.
 
Heet onder de voeten Zondagochtend:
na een duik in het imposante ontbijtbuffet is het de hoogste tijd om na te gaan of Lommel werkelijk zo'n wandelparadijs is als het zelf beweert te zijn. De lokale dienst voor toerisme ontwikkelde vijf heuse wandelkamers: vlot bereikbare locaties met ruime horeca- en parkeergelegenheid, van waaruit goed bewegwijzerde routes vertrekken. Wij kiezen vandaag voor de 200 hectare grote Lommelse Sahara. En het moet gezegd: de komende twee uur ontdekken we een uiterst gevarieerde natuur. We stappen nu eens door uitgestrekte naald- en loofbossen en dan weer door heidelandschappen en duinen, doorspekt met immense waterplassen. Het merkwaardige is dat dit woestijnachtige landschap door menselijke activiteiten ontstaan is. Tot '974 stond hier namelijk nog een zinkfabriek. De verontreiniging met cadmium en arseen maakte elke vorm van beplanting onmogelijk. Wat overbleefwas een dor landschap, bedekt met wit zand. De grote meren en stranden zijn dan weer een direct gevolg van de grootschalige zandontginning in de jaren '950-'960. Sinds de sanering van het terrein is de natuur zich nu zichtbaar aan het herstellen.

Een sierlijke voetgangersbrug brengt ons aan de overkant van het schilderachtige kanaal Bocholt-Herentals. Net voor we weer aan ons beginpunt zijn, lezen we op onze wandelkaart dat er nog een tweede reden is waarom dit de Sahara wordt genoemd: we bevinden ons hier op het heetste plekje van België. In de zomer dan toch, want in de winter is het net omgekeerd. De clou zit hem blijkbaar in de zandgrond, die heel snel warmte opneemt, maar die even vlug weer afgeeft. Echtwel bijzonder, zo'n weekendje Lommel!

Info www.toerismelommel.be  & www.tuinhotel.be