verwoordt het zo:
“Voorlezen en voorgelezen worden is zo mooi en zo belangrijk. En het kan zo eenvoudig. Het kan onder een boom, in of op een bed, op een bankje, op stoelen of kussens in een kring, vanuit eens een andere hoek van de klas dan waar het bord hangt, zodat alle leerlingen hun stoel en hun gedachten een slagje draaien, op een podium, in een zandkuil. Het kan in wachtkamers, in een bejaardenhuis, in een schuilkelder, in het Koninklijk Paleis, in een asielzoekerscentrum en in de kinderopvang.

En waar het voorleesboek ook over mag gaan, over de maan, de wereld, de dieren, de liefde, plassen op een potje of  wennen aan een ander land, laat het een boek zijn waar je samen van kunt genieten, met zorgvuldig gekozen woorden en goed bekkende zinnen, met spanning en humor, wijsheid en plezier. Dat alles kan live worden gebracht, niet te overdreven en niet te vlak, maar met iets van bezieling. Zo sleep je je toehoorders mee, en zo word je als toehoorder meegesleept, of je nu drie jaar bent of zes of twaalf of zesendertig of tachtig. Voorlezen en voorgelezen worden is zo mooi en zo belangrijk.”