Tijdens een zachte winter zie je in de tuin wel eens de kleine, witte rozetjes verschijnen van winterpostelein. De dikke, enigszins succulente blaadjes van deze Noord-Amerikaanse wereldveroveraar zijn eetbaar, zowel rauw als gekookt. Witte winterpostelein komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De plant is als groente naar Europa gebracht. Tegenwoordig groeit hij in Nederland in het wild in de duinen van de Noordzeekust en in het Waddengebied, vaak onder de duindoorn.

Doorgaans bloeit witte winterpostelein aan het begin van de lente, maar soms ook al in de winter, met kleine, witte bloemetjes. Claytonia perfoliata of witte winterpostelein is goed op weg een van de meest algemene moestuinonkruiden te worden, op de voet gevolgd door zijn roze bloeiende zusje, Claytonia sibirica.

Ook in de tuin doet winterpostelein het goed als onkruidverstikkende bodembedekker onder struiken. Want de plant woekert zelfs op donkere, zure plekken waar weinig andere planten het uithouden. Voor de voorjaarssla kun je alvast enkele exemplaren van dit grappige plantje laten staan. Fraai is de bloeiwijze, een sliert je witte bloempjes dat ontspruit uit een vergroeid blaadje.