"Ik geef mijn 14-jarige zoon Jake niet langer medicijnen voor zijn ADHD en gedragsproblemen".
Sinds ik gewoon traditionele discipline toepas, gaat het veel beter met hem" vertelt de Britse Yvonne Dixon.
Medicijn
De 14-jarige Jake heeft ADHD, ook wel aandachtstekortstoornis genoemd. Hij kan zich moeilijk concentreren, is hyperactief en impulsief. Zijn diagnose werd gesteld toen hij 4 was. Experts hadden Yvonne verteld dat Jake naar een speciale school zou moeten gaan en voor de rest van zijn leven hulp zou nodig hebben. Hij kreeg eerst een ander verwant medicijn, daarna schakelde de dokter over op Rilatine.
Zombie
Dit medicijn is de meest gebruikte behandeling voor ADHD bij jongeren, het helpt ze te kalmeren wanneer ze opgewonden zijn. Maar zijn moeder ontdekte dat Jake ongelukkig, passief en teruggetrokken werd door dit medicijn. Hij leek op het randje van een depressie te staan. Yvonne: "Mijn zoon was net een zombie toen hij dit medicijn nam. Er zat bijna geen leven meer in hem. Hij was wel stil en rustig in de klas, maar hij leerde niets bij. Rilatine wordt gebruikt om kinderen rustig te houden in overvolle klassen, het is een schande. Ja, ik weet dat Jake geen gewone jongen is. Toen hij klein was, liep hij in de crèche altijd druk te doen en plaagde en deed hij de andere kinderen pijn. Daarom bond het personeel hem er vast aan zijn stoel om hem kalm te krijgen. Maar nu weet ik dat hem volstoppen met pillen geen oplossing is."
Toegeven
Toen hij 8 was, stopte ze met de behandeling. Dankzij de nieuwe aanpak van Yvonne is hij een slimme tiener die naar een gewone school gaat en geleerd heeft niet meer impulsief te reageren. "Nadat ik ermee stopte, probeerde ik andere dingen uit, als een speciaal dieet zonder bewaarmiddelen met veel visolie, maar niets hielp. Mijn laatste redmiddel was gewone discipline en dat hielp wel. Ik gaf vroeger altijd toe, omdat het zo'n doorzetter is. Ik liet hem dan maar doen, in plaats van in te grijpen", vertelt Yvonne.
Routine
"Maar nu leeft hij volgens een vaste routine, hij staat elke morgen op het zelfde uur op. Dan moet hij zijn kamer opruimen en zijn ontbijt klaarzetten. Daarbij zijn manieren belangrijk, hij moet oogcontact maken en antwoorden op mijn vragen. Als hij van school komt, krijgt hij meteen een snack en een tas thee, daarna gaat hij op zijn kamer zijn huiswerk maken. Hij gaat steeds op hetzelfde uur slapen. We werken met een beloningssysteem. Als hij te laat is of hij doet druk, mag hij niet op de computer. Zo heeft hij geleerd zijn gedrag te controleren", voegt Yvonne toe. "Sinds ik dit toepas, merk ik een grote verandering op. Het ging natuurlijk niet meteen, maar geleidelijk merkte ik wel een verbetering in zijn gedrag op."
Geen wondermiddel
"Ook in de klas troffen we maatregelen. Hij houdt bijvoorbeeld een kaartje omhoog wanneer hij voelt dat het hem te veel wordt en hij zijn concentratie verliest. Dan mag hij van de leerkracht naar buiten tot hij gekalmeerd is. Het klinkt simpel, maar het is een lang en traag proces geweest. We hebben veel tegenslagen gekend, want als hij niet onmiddellijk krijgt wat hij wil, raakt hij gefrustreerd. Maar hij weet nu dat ik voet bij stuk houd. Ik stel grenzen en gebruik discipline, dat doet wonderen met zijn gedrag. Mijn aanpak is geen wondermiddel dat meteen werkt, het kan zelfs jaren duren. Maar het heeft Jake echt veranderd", aldus Yvonne. (ep)
|
