Geen sombere begrafenis voor Dré Steemans. De man achter het typetje Felice zag zijn eigen dood als een moment om het leven te vieren. Zaterdag gaf Felice zijn allerlaatste feestje in Limburg.

Foto is het  bidprentje

Het is intussen meer dan een week geleden dat Dré Steemans - beter bekend als Felice - totaal onverwacht stierf na een hartinfarct. Hij is 55 geworden. Vrijdag werd hij gecremeerd, en gisteren namen tweehonderd familieleden afscheid in Maasmechelen. Niet met een sombere begrafenisceremonie, wel met een afscheidsfeest in intieme kring. Zoals Dré Steemans het zelf wilde.

'Geboren worden is een feest. Sterven moet dat ook zijn', zei hij ooit. Die overtuiging werd afgelopen zaterdag in ere gehouden door de mensen die hij veel te vroeg achterliet. Het afscheidsfeest van Felice vond plaats bij het kasteel Vilain XIIII in Leut, een deelgemeente van Maasmechelen. De plek waar Felice zovele jaren geleden verliefd op werd. De energieke presentator overwoog zelfs om ooit terug te keren naar de groene lanen en het idyllische landschap van Leut. Samen met Jo Steutelings, de man met wie hij al jaren lief en leed deelde.

Pottenkijkers werden geweerd. De pers werd op afstand gehouden. Ook de bekende en minder bekende Vlamingen die een laatste groet brachten wilden weinig kwijt over de intieme ceremonie, wel dat het afscheid tegelijk triest én vrolijk was.

Onder anderen Walter Grootaers, Paul Michiels, Raf Van Brussel, Wout Bru en Sophie Dewaele zeiden hun vriend vaarwel. 'Het was een dienst die zijn persoonlijkheid weergaf', zei een duidelijk geëmotioneerde Armand Schreurs. 'Dat bleek uit ieder detail.'

'Het was een zeer schone, serene dienst', vertelt Martine Prenen, die enkele maanden geleden nog haar collega en vriendin Yasmine verloor. 'Warm en intens, zonder toe te geven aan overdaad. Typisch Felice. Het is echt een viering geworden van zijn leven. Alleen voelt het raar aan dat hij er zelf niet bij is.'

'Dit zal niemand snel vergeten', zei Phaedra Hoste. 'Een mooi, maar enorm ontroerend afscheid.'

Iedere genodigde kreeg na afloop een doodsprentje mee naar huis. Geen deprimerend, grijs portret, maar wel een aantal beelden die de levenslust van Dré Steemans illustreren. Zijn mateloze enthousiasme wordt alleszins nooit vergeten door de Chirojongeren van Maasmechelen. De groep kon ruim dertig jaar rekenen op de steun van de presentator. Na de dienst mochten de Chirojongeren de urne begeleiden naar de lijkwagen. (nieuwsblad)