Om mij toch nog vakantie te gunnen ging mijn moeder nog een dag of  tien met mij kamperen op de Veluwe. Ik ben enig kind en mocht een vriendinnetje meenemen. Toen we de tent op gingen zetten, kregen we hulp van twee jongens die tegenover ons stonden.

Het waren aardige jongens, niet geheel mijn smaak, maar toch wel leuk. Ach, ik was pas 14, maar wel een mega moeilijk puber (gezien in de tijd van toen). Mijn ouders zagen het somber in voor mij, dat weet ik zeker. Ik was net voor goed van school verwijderd (Mulo), mocht niet meer terugkomen. En de interesse die ik ontwikkelde voor een bepaald soort jongens was toch wel van  zorgwekkende aard. Mijn ouders moeten wel wanhopig geweest zijn.
 
Maar toen waren daar in de zomer van 1964 die twee aardige jongens. Geen watjes, maar wel oprecht geïnteresseerd en best wel stoer om te zien. We speelden badminton, hielden watergevechten, gingen 's avonds naar de kantine om te dansen op de muziek, plaatjes die je voor een dubbeltje door de jukebox kon laten draaien,  of  om een film te kijken. We hadden reuze veel plezier.

Ik ging met name één van die jongens wel steeds meer waarderen. De dag voordat we naar huis zouden gaan kreeg ik ruzie met mijn vriendin en ben ik bij die ene jongen in de tent gaan zitten, daarna liggen............en poef! We hadden verkering.

Vanaf die tijd werd ik rustiger, mijn pubergedrag werd minder. Ik werd door mijn vriendje heel vrij gelaten, hij gaf mij de ruimte maar was er wel altijd voor me. En dat is tot op de dag van vandaag zo.

In 1967 zijn we getrouwd, hij 19, ik 17 jaar. We werden natuurlijk zeer argwanend bekeken, want ook toen was dat wel erg jong. Het leven had ons ook al jong volwassen gemaakt, maar die omstandigheden doen nu niet ter zake. Wel verwachtten de meeste mensen om ons heen dat ik zwanger was en dat ons huwelijk niet lang zou duren. Ze kregen ongelijk. Ik was niet zwanger, ons huwelijk is nog steeds in tact en we vinden het ook nog steeds leuk!

Ik zou al die doemdenkende mensen van toen (de meesten leven niet meer) wel willen zeggen: "Kijk, het kan wel goed gaan!" Nou ja, die mensen zullen het nooit weten. Maar aan de lezers van ZOOVER kan ik het wel vertellen.

Dit jaar zijn we 42 jaar getrouwd en kennen we elkaar 45 jaar. Nee, we zijn geen saai stel dat alleen maar denkt aan fietsen op de Veluwe en we zeggen ook niet ‘Veeg je voeten!’ tegen de kleinkinderen. We hebben ons leven niet echt op orde en kopen niet iedere twee jaar een nieuwe auto of bankstel. Integendeel, we rommelen maar wat aan en rijden in oude Volvo's. We hebben dieren om ons heen en zien de kinderen en kleinkinderen meestal dagelijks. We houden van luxe, ook op vakantie, maar als het financieel niet kan nemen we net zo makkelijk een tentje mee en kamperen ergens goedkoop.

We gaan liever primitief op vakantie dan niet op vakantie.

En dan denken we weer aan de zomer van 1964... (Zoover)

Els & Wout