Nerveus begin
Onder een onverhoopte Zwitserse herfstzon ging het gevecht om de wereldtitel van start, met de Italiaanse en Spaanse legioenen in een favorietenrol. Na een openingsaanvalletje van de Duitser Marcus Sieberg, was het echter de beurt aan de Japanner Yukiya Arashiro, die tot twee maal toe een ontsnappingspoging op poten zette. Tweede keer goede keer voor de Aziaat, die vier weinig zeggende namen en een andere Duitser, André Greipel, met zich mee kreeg.

In het peloton werd af en toe nerveus gereageerd, maar er kon nog slechts een enkele noemenswaardige aanval genoteerd worden. Een kwartet rennners, waaronder de Sloveen Gorazd Stangelj, kon aansluiting vinden waardoor een tiental koplopers de kloof konden beginnen uit te breiden. In het pak werd niet of nauwelijks gereageerd, waardoor de tien verschillende nationaliteiten voorin een maximumvoorsprong van om en bij de elf minuten bij elkaar fietsten.

Hoge Landen versus het Zuiden
Met nog iets meer dan honderd kilometer voor de boeg, kwam er dan toch reactie vanuit het peloton, dat het tiental vanaf dan aan niet meer uit zijn greep zou laten komen. Een Italiaanse aanval van Michele Scarponi, Giovanni Visconti en verdedigend wereldkampioen Alessandro Ballan was de wake-up call voor het peloton, dat reageerde via onder andere de Belgen Francis De Greef en Greg Van Avermaet en de Nederlander Johnny Hoogerland.

Verder terug in de koers kwam een tweede groep vluchters tot stand met daarin sterkhouders Tom Boonen en Bert De Waele, die mee zorgden voor de aansluiting met de andere ontsnapten. Zo kwam het tot een samensmelting van een dertigtal renners waarin de vier Belgen het moesten opnemen tegen de Italo-Spaanse overmacht. Het tactische geschuif was een feit en de toeschouwer kon zich beginnen opmaken voor de nakende finale.

Verkrampt
Wat hierna volgde, was een opeenvolging van aanvallen, ingezet door José Rujano. De dynamische Venezolaan zorgde voor de eerste schifting in de groep achtervolgers, maar kon zijn vlucht niet staande houden. Ook een poging van de Colombiaan Leonardo Duque werd verijdeld door een alerte Boonen en Van Avermaet. Die laatste besloot dan maar zelf een poging te ondernemen, maar ook onze landgenoot kende geen succes. Ondertussen moesten de overgebleven koplopers zich ook gewonnen geven aan de sterk jagende achtervolgers, die ook het peloton steeds meer op afstand konden fietsen.

Met nog twintig kilometer voor de boeg werd duidelijk hoeveel krachten de ontsnappers in hun aanvallen hadden moeten stoppen. Ook de vier Belgen vooraan zaten door het beste van hun krachten heen en moesten de rest laten gaan. Het peloton zag zijn kans en zorgde voor een algemene hergroepering, die weliswaar meteen ongedaan werd gemaakt. Een verscheurende aanval van de Zwitserse sprintbom Fabian Cancellara reet het samengevallen peloton weer helemaal aan flarden, tot ongenoegen van tientallen renners die op hun tandvlees zaten.

Geen Italianen
De grote climax nabij kon nog slechts een twintigtal renners het helse tempo in de slotronden aan. Opvallend feit: de Italianen konden steeds minder hun stempel op de wedstrijd drukken, terwijl de Belgen ook nog maar op één man konden rekenen, Philippe Gilbert. Dankzij uitstekend werk van zijn ploegmaats, kon de Waal de laatste ronde met goede hoop op een podiumplaats aanvatten.

Die laatste dertien kilometer zou Gilbert zich echter aan geen enkel cadeau moeten verwachten. Na een strakke aanval van oude bekende Alexandre Vinokourov, schoot alweer Fabian Spartacus Cancellara er als een speer vandoor en zorgde hij zo voor de definitieve schifting richting de eindstreep. Negen namen maakten nog kans op de wereldtitel, waaronder Belgische kopman Gilbert, thuisspeler Cancellara, topfavoriet Damiano Cunego, Alejandro Valverde en Cadel Evans.

Down Under heerst boven
Zes kilometer voor de aankomst volgde dan de definitieve afscheiding. Geen Italiaan, geen Spanjaard, maar een ontketende Australiër trok het laken zonder pardon naar zich toe. Er stond geen rem op Cadel Evans, de Man from Down Under, die moederziel alleen de laatste meters richting wereldtitel mocht afleggen. Met een blik vol ongeloof reed Evans over de streep, kuste zijn trouwring en liet zijn tranen de vrije loop. Een onverhoopt succes voor Australië, dat volgend jaar het WK zelf organiseert. Ongetwijfeld het begin van een lange feestnacht op het zuidelijke halfrond.

In de strijd om de podiumplaatsen spurtte de Rus Alexandr Kolobnev naar de tweede plaats, nipt gevolgd door de Spanjaard Joaquin Rodriguez. Geen Azzurro in de top drie dus, na drie jaar op rij een Italiaans lauraat in het wereldkampioenschap. Landgenoot Philippe Gilbert zag zijn knappe wedstrijd bekroond met een verdiende zesde plaats. Vidoebeelden overwinning. (nieuwsblad Gerry Klompers)