'Carlo Bomans nam me even apart vooraleer we er op uit trokken met de fiets. Ik zou onderweg toch het zotteke niet uithangen? Uiteraard niet! Ik was daar om te helpen, niet om te storen. Overigens begreep ik de opmerking van Carlo wel. In zijn plaats had ik het ook gedaan, want tenslotte is hij verantwoordelijk voor zijn renners.'
'Ik vond het echt super om een paar uurtjes samen te zijn met die mannen. Vooral omdat ik voelde dat ik welkom was en dat hun attenties oprecht waren. Een mens voelt dat. Eigenlijk was dat nog mijn grootste voldoening. Ik denk dat ik toch een klein steentje heb bijgedragen in hun aanloop naar het wereldkampioenschap en dat ze dat hebben geapprecieerd. Ze hingen aan mijn lippen. Met Philippe Gilbert en Maxime Monfort, maar ook met De Weert, De Greef en Van Avermaet had ik een zeer aangenaam contact. Mijn raad omtrent de keuze van de versnellingen werd gretig aanhoord. Alleen Monfort hield vast aan zijn eigen visie, maar hij is dan ook een beetje meer klimmer. Greg vroeg me wat hem volgens mij te doen stond. Wààr en wanneer. Ik ben echter geen tovenaar. Een klasbak als hij moet zelf voelen, zelf kijken en anticiperen. En dan geen trap te veel geven. Mannen als Bruseghin, Chavanel, Voeckler, Moerenhout; die moet hij beschouwen als zijn concurrenten.'
Bruine Put'Ik heb Philippe Gilbert kunnen overtuigen om eens te koersen zoals het moet voor een man met zijn kwaliteiten. Nu al durf ik zeggen dat we van hem geen
attaque zullen zien. Hij moet aanklampen zo lang hij dat kan en doen wat niemand van hem verwacht: louter volgen.
Zou ik niet eens proberen demarreren in de laatste ronde?, stelde hij voor. Nee! Hij mag nooit bij de eerste zes rijden! Behalve in de laatste kilometer, als er een prijs te rapen valt.
't Is waar, begreep hij.
Ik zal aanklampen tot ik dood val. Het is mijn enige kans. Als hij dat waar maakt en een medaille pakt, komt hij me wel bedanken, daar ben ik zeker van. Ik heb hem immers doen geloven dat het mogelijk is, zolang hij het maar op de juiste manier aanpakt.'
'Toen we een laatste rondje reden over het parcours heb ik met hem in het spoor eens flink doorgetrokken op de tweede helling, die ik durf vergelijken met de Bruine Put. Voordien waren we al stevig naar beneden gedoken op de eerste klim, voor zover het verkeer het toeliet.
Phil had me dat gevraagd om het juiste traject te helpen bepalen. Eén bepaalde bocht kan daar immers het verschil maken. Hij volgt op een u-bocht en draait 30-35 graden naar links. Heel smal en gevaarlijk! Je komt er snel in en het wegdek hobbelt er een beetje. Een specialist als Samuel Sanchez kan daar in de slotronde een slag slaan.'
A la Rolf Sörensen'Wie zich perfect kan plaatsen beschikt in Mendrisio over een geweldig voordeel. Zoals Rolf Sörensen vroeger. Die was er een echte meester in om altijd op de juiste manier in de voorwacht van het peloton te blijven met twee tandjes minder. Ik heb de Belgen aangeraden om dat ook te doen en zich ronde na ronde te blijven opladen om voorin te zitten. Daarvoor moet je natuurlijk kunnen sturen en wringen, zonder aan de remmen te komen. Als ik het over positioneren heb, dan bedoel ik dat je iedere helling bij de eerste twintig begint, op reserve naar boven rijdt om aan de voet van de volgende klim weer netjes bij die eerste twintig te zitten zonder een versnelling te hoeven plaatsen. Het vergt natuurlijk concentratie, een hele dag lang. Als twintigste rij je hier echter een stuk meer op het gemak dan in de staart van het peloton.'
'Een wereldkampioenschap wordt bijna altijd gewonnen in de laatste twee ronden. Weet je, dit parcours was echt op mijn maat geweest. Iets minder zwaar weliswaar dan ik vooraf had gedacht, maar nog altijd meer dan lastig genoeg. Die laatste helling met de grote plateau naar boven, puur op de macht. Man, ik was daar nogal eens op gevlogen! Wie daar boven komt met tien meter voorsprong heeft gewonnen spel. Wat blijft dan nog? Een beetje bergaf en de rechte lijn naar de streep. Daar pakken ze je niet meer, want als je op die ultieme klim de anderen kan losgooien, ben je gewoon de beste. Ik denk dat het ook zo zal gebeuren.' Nieuwsblad.
(Gastreporter Frank Vandenbroucke in Mendrisio)
