Kim Gevaert: aan het woord. "Ik had echt een goed gevoel. We waren rustig, maar toch zenuwachtig genoeg. De sfeer zat goed. Iedereen deed het fantastisch. Ik kreeg de stok en moest eigenlijk niet veel meer doen. Ik kwam zelfs nog wat dichter bij de Russin, even dacht ik dat ik voor goud zou lopen."
"Dit is een grote kers op een hele mooie taart. Het is ongelooflijk, ik kan het echt niet beschrijven. Het leek ook zo makkelijk te gaan. Dit is echt het mooiste cadeau dat ze me konden geven: een medaille bij mijn afscheid op een groot kampioenschap."
Na de zilveren plak van het Belgische estafetteteam stroomden de reacties binnen.
Coach Rudi Diels: "Vooraf is het op de aflossing moeilijk inschatten waar je gaat uitkomen, maar na de reeksen gisteren wisten we dat er iets mogelijk was. Maar met die 3e tijd uit de reeksen zijn de meisjes heel rustig omgegaan."
"Het zijn natuurlijk heel spannende momenten, maar we hebben geprobeerd iedereen in lijn te houden, en voor een keer heeft iedereen zich in de aanloop naar de wedstrijd 110% aan de timing gehouden. We hebben nooit het woord medaille in de mond genomen. Dat zijn dingen die je niet mag doen. En pas vanavond aan tafel vroegen de meisjes welke ploegen er naast hen liepen".
"Ik heb de andere ploegen tijdens de wedstrijd eigenlijk niet gezien, tot Jamaica de wissel miste. Op zo'n momenten zie je de beloning van 7 jaar keihard te werken aan die ploeg en aan die wissels. De stok is prachtig doorgegeven door ons. Om hier tweede te worden met zo'n tijd zijn de details heel belangrijk. We lopen vier tienden sneller dan gisteren."
"Ik wist dat Kim zich in de reeksen had kunnen sparen en in de finale kon ze jagen op de Russin. Kim kon zich geen beter afscheid dromen. Dit zal ze nooit nooit meer vergeten".
|
