NVT - Stuur iedereen uit je omgeving die tegen kanker vecht vandaag een sms'je of kaartje. Of breng hen een bezoekje. 'Je kan je niet voorstellen hoeveel deugd dat doet', zegt Phara de Aguirre, die zelf borstkanker overwon en vandaag het gezicht is van de Dag tegen Kanker.

Waarom zei je ja toen ze je vroegen om ambassadrice te zijn van deze dag?

Phara de Aguirre: 'Omdat ik zelf heel veel steun heb gekregen toen ik ziek was. Het werd tijd dat ik iets terug deed. Dit is mijn dankjewel voor alles wat ik heb gekregen.'

De Dag tegen Kanker wil kankerpatiënten uit hun sociale isolement halen. Zijn het dan allemaal eenzame mensen?

'Ik ben alleszins niet eenzaam geweest. Maar ik besef heel goed dat ik een BV-behandeling heb gekregen. Er stond in de krant dat ik kanker had. En dus werd ik overal aangesproken, in de wachtzaal van het ziekenhuis kreeg ik schouderklopjes. Maar sommige mensen zijn wel eenzaam, denk ik. Bij bepaalde kankers blijven mensen maandenlang weg van het werk. Dan ligt je lot in handen van je collega's. Zij bepalen hoeveel aandacht ze je nog geven. Het is niet aan de patiënt om contact te zoeken. Die heeft zijn handen zo ook al vol.'

Wat deden sms'jes en kaartjes met jou?

'Ik vond het fantastisch. Thuis heb ik een doos vol kaartjes, ik heb er geen enkel weggegooid. In het begin tikte ik zelfs sms'jes over op de computer, en die gingen dan ook in de doos. Maar dat hield ik niet vol. Ik kreeg ook heel andere steun. Van de vriendin die kwam babbelen en tegelijk strijken. Van de andere vriendin die af en toe een doos eten kwam afzetten. Van de mensen die me geregeld meenamen voor een uitstapje.'

Ben je ervan overtuigd dat elke patiënt dat leuk vindt? Willen veel mensen niet gewoon met rust gelaten worden?

'Ik snap dat men dat denkt. Ik kom nu nog mensen tegen die zeggen dat ze me wilden bellen. Of dat ze me wilden schrijven. De brief lag klaar, maar ze durfden hem niet op te sturen. Mijn boodschap: doe het gewoon, al is het iets kleins. Laat er ook geen weken overgaan, want hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. Doe het meteen, zoals je meteen iets laat weten als je hoort dat iemand een baby heeft gekregen.'

Maar met dooddoeners als 'Het komt wel goed' of 'Jou krijgen ze niet klein, Phara' schiet je toch niets op?

'Onkruid vergaat niet. Die heb ik ook gekregen (lacht). Het doet er niet altijd toe wát de mensen zeggen of sturen. Het feit dat je iets hoort, dat je een signaal krijgt, is veel belangrijker dan de inhoud van de boodschap.'

Welke berichten zijn je het meest bijgebleven?

'Van mijn dochter kreeg ik een leuke, de dag voor de operatie: En, goe geslapen? Veel succes met de operatie en kzal eerst aan school denken en dan aan u! x zjg. Mijn andere dochter stuurde dit na de operatie: Allez, joepie, het is achter de rug. Ik zal straks een koffie drinken op je gezondheid... Dat het alleen maar vooruit kan gaan... Dikke kus. En van een vriend kreeg ik deze mooie sms, tijdens het bange wachten vlak voor de jaarlijkse controle: Hela, dat telt niet hé, gij daar. Genezen is genezen. En ge zijt genezen. En hoor ik u nog? Ha, dat is al beter zie.'

Stuur je nu zelf ook sneller een berichtje?

'Ik was daar echt slecht in. Ik behoorde tot de wereld van de gezonde mensen, hé. Zware job en veel kinderen, dan is een sms'je sturen toch wel veel werk. Nu doe ik het wel veel meer. Maar ik betrap mezelf erop dat ik het vaak niet lang volhoud. Een goede vriend stuurde me op elke chemodag een bericht, ik denk dat hij de behandeling in zijn agenda bijhield. Fantastisch was dat. Ik zag op tegen de chemo, maar tegelijk keek ik uit naar zijn sms.'

Onlangs stond er een opmerkelijke studie in de krant. Wie gelooft dat hij zal genezen, maakt meer kans om te genezen.

'Ik lees dat soort stukken niet in de krant. Zulke studies maken me boos. Ik ken veel mensen die er heel hard in geloofden, maar het niet gehaald hebben. Die studies leggen de schuld bij de patiënt. Je had er maar in moeten geloven. Je zal maar net hervallen zijn en dan zo'n artikel op je bord krijgen. Afschuwelijk. Ik geloof wel dat de ziekte draaglijker wordt als je de moed niet verliest. Voor jezelf, en voor je omgeving.'

Elk jaar krijgen 35.000 Vlamingen te horen dat ze kanker hebben. Iedereen kent wel iemand met de ziekte.

'Ik schrok zelf van dat cijfer. Ik ken veel kankerpatiënten. Omdat ik een BV ben, ben ik een magneet. Maar ook in mijn directe kring hebben mensen kanker, ja. Het klopt dus wel.'

Wie kreeg het laatst een sms'je van jou?

'Mijn collega Leo Stoops van de nieuwsdienst. Hij heeft longkanker. Ik stuurde hem een berichtje op de dag dat hij zestig werd. Nog twintig jaar erbij. En ik hoop dat ze vandaag wat champagne in je infuus hebben gedaan.' (nieuwsblad J.Claes)