Claudio is in overdrive als hij ons ontvangt in zijn restaurant Dell'Anno in Kortrijk. Het is vrijdagavond, kort voor de avondservice. Er staat nog een berg werk op hem te wachten in de keuken. En dat terwijl de voorbije weken ook al het uiterste van hem hebben geëist. De massa's werk, tot daar aan toe. Maar dan ook nog die berichten in 'de boekskes' als zou zijn relatie met Gaëlle op sterven na dood zijn.

Misschien net daarom dat hij toch tijd wil maken om uitgebreid de lof van zijn 'fantastische Gaëlle' te zingen. Hij heeft ook reden om trots te zijn, vindt hij. 'Want ze is toch maar mooi geslaagd in de zes herexamens die ze moest doen. Na amper vier weken studeren en zonder één keer naar de les te kunnen gaan. Aan de universiteit dan ook nog, want ze studeert communicatiewetenschappen. Wie doet haar dat na?'

Terwijl ze volgens de roddels meer tijd heeft besteed aan flirten op café dan aan haar studies.

Claudio Dell'Anno: 'Die verhalen hebben haar geraakt. Maar ze heeft op haar manier wraak genomen. Door in alle examens te slagen. Dat doet haar deugd. En mij ook. Vandaar ook dat ze nu rondloopt met zo'n sarcastische glimlach op haar gezicht. Alsof ze wil zeggen: kijk eens wat ik heb gepresteerd, en dat ondanks al die nachtelijke uitspattingen.'

De verhalen waren dan ook niet om mee te lachen. In plaats van te studeren in Gent zou ze hele nachten uitgaan. Ze werd omschreven als flirtziek en zou steeds vaker in het gezelschap van andere manier gezien worden. Hoe voelt dat om zulke dingen te lezen over je vriendin?

'Ik moet toegeven: het is niet plezant.'

Dat is nog zacht uitgedrukt.

'Oké dan: ik was heel kwaad. Maar niet op Gaëlle, want ik wist dat het allemaal niet waar was. Wel omdat ik wist wat dat voor ons zou betekenen. Mensen die zulke verhalen lanceren staan er niet bij stil dat Gaëlle nadien door jongeren op straat is nageroepen met onnozelheden als: Waarom heb jij Claudio bedrogen? Als zoiets in de boekskes verschijnt, zijn er veel mensen die zich geen vragen stellen en dat gewoon geloven. Zelfs als er niets van waar is. En dan vraag ik mij af: waarom toch? Waaraan hebben wij zo'n behandeling verdiend?'

'Weet je dat sommige tipgevers zelfs geld uit ons proberen te slaan? Aan een tijdschrift zijn recentelijk foto's van mij aangeboden. Voor 15.000euro. Ik heb geen idee wat erop zou kunnen staan. Maar zelfs als ik erop sta in mijn blote kont, dan nog vind ik dat heel veel geld. Ik vraag mij af of Ann Van Elsen zoveel kreeg voor haar naaktfoto's.' (lacht)

Je kan er nu om lachen. Maar als er zulke verhalen opduiken, is er dan echt geen duiveltje dat toch twijfel zaait in je hoofd? Uiteindelijk klopte het toch dat jij de voorbije weken vooral in de keuken in Kortrijk stond en Gaëlle op haar kot in Gent zat. Je weet niet wat de ander uitspookt.

'Is dat niet net wat ze vertrouwen noemen? En ik vertrouw Gaëlle. Zonder dat zou onze relatie niet kunnen bestaan. Ik heb bovendien zoveel aan mijn kop om in het restaurant alles in orde te krijgen dat ik echt geen zin heb over zulke roddels te lopen piekeren.'

En dus stoort het je ook niet dat Gaëlle nog contact heeft met haar ex-vriend, want ook dat stond te lezen.

'Waarom zou dat me moeten storen? Ik kom soms ook nog meisjes tegen met wie ik vroeger een relatie heb gehad. Alsof dat in deze moderne maatschappij een probleem zou zijn.'

Dat vertrouwen is knap, want verleidingen moeten er genoeg zijn. Jullie zijn allebei jong, knap, bekend van televisie en succesvol. Jij bent de favoriet van vele vrouwen, Gaëlle de vlam van vele mannen.

'Natuurlijk is de temptation er soms wel. Maar het komt erop aan die te weerstaan. Meestal is het gewoon grappig. 1.001 brieven heb ik al gekregen. Vaak liefdesbrieven van jonge meisjes. Enkele weken geleden nog is een meisje hier een roze brief vol hartjes in de bus komen steken, om nadien snel weg te lopen.'

'Kijk, het is simpel. Natuurlijk loopt er altijd slimmer en mooier rond. Maar ik heb voor Gaëlle gekozen, en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. En zij voor mij.'

Nu nog tijd voor elkaar vinden.

'Daar ontbreekt het ons inderdaad aan. De jongste weken hebben we amper tijd gevonden voor elkaar. We moeten er echt aan werken. We moeten vaker eens echt gaan samenzitten en praten. Vroeger -voor Dell'Anno- was dat allemaal veel gemakkelijker. Toen hadden we veel meer tijd voor elkaar, konden we samen meer leuke dingen doen. Nu hebben we allerlei andere prioriteiten: het restaurant, de studies... Eigenlijk ben ik altijd bezig, van 's morgens tot 's avonds. Ook op de sluitingsdagen. Maar volgende week gaan we samen iets doen, dan ga ik tijd voor haar maken.'

Hoe doen jullie dat eigenlijk als er iets uit te praten valt? Kook jij dan iets lekkers?

(glimlacht) 'Zoiets. Als we iets te bespreken hebben, dan doen we dat meestal na de avondservice. Ik maak dan rap nog iets klaar. Spaghetti of zo. We schenken dan een glas wijn in. En dan gaan we praten.'

'Het is een oude traditie, van toen we nog jonger waren. Als we toen om 3 à 4uur thuiskwamen, na een avondje uitgaan, deed ik dat ook vaak: nog rap iets klaarmaken voor Gaëlle en mij. En dan samen eten.'

Denkt ze er niet aan om haar studie op te geven en voltijds mee te komen werken in het restaurant? Dan zien jullie elkaar automatisch meer.

'Gelukkig niet. Ik ben niet zo voor vrouwen die compleet afhankelijk achter hun man aanhollen. Ik heb liever iemand die zelf ook iets wil bereiken. En Gaëlle is dat ook aan zichzelf verplicht. Ze helpt hier waar ze kan, en ze doet dat fantastisch. Maar ze heeft ook iets in haar hoofd zitten. Veel meer dan ik. Hersenen die ze gekregen heeft van haar ouders. Daar moet ze gewoon ook iets mee doen. Ze wil dat ook. Ze heeft als kind geleerd dat het veilig is om een soort back-up te hebben. Iets achter de hand voor als het misgaat. Haar vader stond op het punt een echt fantastische carrière uit te bouwen, zowel als jurist als in de politiek. Tot zijn ziekte -hij heeft die vreselijke ziekte MS- er anders over besliste. Gaëlle en ik beseffen allebei dat zoiets ons ook kan overkomen. Ik kan ziek worden, en waar staan we dan met ons restaurant? Neen, dan heb ik liever dat ze haar eigen droom najaagt. De mijne is al uitgekomen.'

En die droom van haar is?

'Dat is voorlopig nog niet duidelijk. Ze heeft nog een jaar te gaan in de richting communicatiewetenschappen. Nadien zou ze nog een jaar willen voortstuderen. Diplomatie of Europees recht, dat is nog niet zeker. Maar wat ze ook gaat doen, ze zal dat goed doen. Want weet je? Gaëlle kan alles. Welke job ze later ook zal kiezen, ze zal er goed in zijn. Ze is niet alleen veel slimmer dan ik, ze heeft ook inzicht in het werk dat moet gebeuren. Ze zal nooit een tafel voorbijlopen die niet in orde is. En deze middag is ze mij zelfs nog komen helpen in de keuken. Ook dat lukte haar, op de manier zoals ik het wil.'

Over Dell'Anno gesproken. Hoe loopt het eigenlijk met het restaurant?

'Goed. Er zijn veel klanten. En ik ben ervan overtuigd dat we die klanten waar voor hun geld geven. Maar perfect is het nog lang niet. Dat kan ook niet. We zijn nog maar zo'n tien weken bezig. De periode van Mijnrestaurant tel ik niet mee, want dat was geen normale periode. En ik kan alleen hopen dat mensen daar begrip voor hebben. Ze mogen veel verwachten en hoge eisen stellen, maar ze moeten wel realistisch blijven. En dat is niet altijd het geval. Zowat de helft van de klanten koestert veel te hoge verwachtingen.'

En dus hol je dag en nacht rond als een Duracellkonijn om al het werk gedaan te krijgen.

'Mijn hoofd staat geen seconde stil. Constant ben ik bezig. De verbouwingen -die niet opschieten zoals ik zou willen door allerlei administratieve regels- de boekhouding, vergaderingen met het Voedselagentschap, de zoektocht naar goed personeel... Er is zoveel werk. Ik kan niet meer gewoon in de keuken gaan staan en lekkere gerechtjes maken. Terwijl dat toch mijn plaats is. Ik ben kok. Meer niet. Mijn plaats is in de keuken. En zelfs als de mensen mij als een vedette aanzien, dan nog ben ik in de eerste plaats gewoon een simpele kok. Ik doe niets liever dan nieuwe recepten uitproberen, nieuwe producten ontdekken... Maar ik moet er tegenwoordig tijd voor zoeken.'

Wanneer hoop je eindelijk wat rust te krijgen?

'Over een jaar. Als alle aanpassingen gebeurd zijn en als we wat routine hebben gekregen. Dat zal ook een goed moment worden voor Gaëlle en mij om onze relatie te evalueren. We beseffen nu allebei dat we eigenlijk te weinig tijd voor elkaar hebben. We hebben alleen geen tijd om daarover te piekeren, en bovendien zijn we allebei geen zageventen. We doen door, omdat het nu even moet. Maar we moeten erover waken dat we niet uit elkaar groeien.' (standaard Steven)