Het leven zoals het is: buschauffeurs 
 
Steven Windels is al twaalf jaar chauffeur bij autocarbedrijf 'Herman en Vandamme' uit Menen. Hij kent Europa als z'n broekzak. Spanje, Frankrijk, Italië, Slovenië, Schotland, Duitsland, Kroatië, ... hij is overal geweest. Een goede buschauffeur is avonturier en tegelijk diplomaat, verknocht aan de job en steeds vriendelijk. En met een portie stalen zenuwen kom je ook een heel eind weg.

Steven: "Het publiek waar we voor rijden is redelijk divers. Tijdens het schooljaar zijn dat vooral oudere mensen, maar in de  vakanties hebben we ook veel jongeren en gezinnen. Vooral de Spaanse bestemmingen zijn populair bij jongeren, ze gaan er om een weekje te feesten.

Voor mij maakt het weinig verschil uit of het nu oude of jonge mensen zijn op mijn bus, de sfeer is meestal goed, mensen die op vakantie gaan, zijn ontspannen. Als reizen langer dan acht dagen duren, blijven de chauffeurs ter plaatse. "We verblijven dan in hetzelfde hotel als de klanten. We doen dan uitstappen met de bus, en op die manier heb ik ook al veel toeristische plaatsjes bezocht. 
 
  Is de job te combineren met een gezin?
Steven: "Je partner moet er zeker achter staan. Tijdens het hoogseizoen zijn we zelf bijna nooit thuis. We moeten ons gezin voor langere periodes missen, en tussen twee reizen hebben we vaak maar enkele dagen om te rusten. Maar als je de job graag doet is dat niet zo erg. Tijdens de winter zijn we vaker thuis. 

Wat is de meerwaarde van reizen met de bus?
Steven: "Het is veel socialer. Bij het vertrek kennen de mensen niemand, maar tegen de tijd dat ze op hun bestemming zijn, hebben ze uitgebreid kennisgemaakt. In het vliegtuig heb je dat veel minder."

Fratsen
Alain (zaakvoerder 'Herman en Vandamme'): "Ik heb ooit geweigerd om prins te Filip te voeren. De commissaris van Menen had ons gevraagd
om prins carnaval te vervoeren. Wij vonden dat wel grappig en we hadden zelf een speciaal prijsje bedisseld. Maar de commissaris wou alle gegevens van de chauffeur. Wij wilden die informatie niet vrijgeven, uit respect voor de privacy van onze medewerkers. Toen viel onze frank dat het eigenlijk om prins Filip ging, en uiteraard hebben we hem wel vervoerd!"

Steven: "We krijgen soms ook grappige vragen. Zo kreeg  ik ooit telefoon uit het hotel met de vraag of ik geen tanden gevonden had. De man in kwestie had zelfs tijdens het diner niet gemerkt dat hij z'n gebit kwijt was. 's Ochtends viel z'n frank, en tijdens het poetsen van de bus heb ik de tanden inderdaad gevonden!"