Hoewel de Zweden houden van hun land, houden ze er niet van om hier te veel aandacht aan te besteden. Maar op 6 juni staan ze graag even stil bij het verleden om hun Nationale Feestdag te vieren.

Misschien duurde het daarom zo lang voordat de nationale feestdag in Zweden, 6 juni, zo groots gevierd werd als vandaag de dag. Als vredelievend land dat nooit deelnam aan gewapende conflicten, past het ook beter bij de Zweden om hun vaderlandsliefde op meer behouden wijze te vieren.

Van vlagdag tot nationale feestdag
Na de Eerste Wereldoorlog verspreiden nationaal-romantische idealen zich in rap tempo door heel Zweden en ontstond ook onder de bevolking de behoefte aan een nationale feestdag. Om in deze behoefte te voorzien werd dankzij een aantal privé-initiatieven een zogenaamde “vlagdag” in het leven geroepen. De datum die men hiervoor uitkoos, was 6 juni. Niet geheel toevallig, want op 6 juni 1523 werd Gustav Vasa gekozen tot koning van Zweden. Bovendien werd op dezelfde datum in 1809 de Zweedse grondwet ondertekend. Door al deze gebeurtenissen was het duidelijk dat de vlagdag op 6 juni zou moeten worden gehouden.

In 1983 werd 6 juni officieel uitgeroepen tot Nationale Feestdag van Zweden met alle feestelijkheden die daarbij horen. Het feest barst doorgaans echter pas ’s avonds los. De Zweedse koninklijke familie neemt jaarlijks deel aan een ceremonie die gehouden wordt in het openluchtmuseum Skansen op Djurgården, een eiland vlakbij Stockholm. Vanaf 2005 is 6 juni ook een vrije dag voor de Zweden, dankzij een wet aangenomen door het Zweedse parlement (Riksdag) in 2004. Het valt nog te bezien op welke schaal de feestelijkheden voortaan zullen plaatsvinden, maar naar verwachting zullen de Zweden de dag vieren op hun bescheiden, typisch Zweedse manier. Tsemaye Opubor Hambraeus