Schatten op zolder. Impressionisme (landschap) Groot Brittannië de brug van Moret. Moret-sur-Loing trok net als een aantal andere steden vaak de aandacht van de impressionistische schilders. Sisley hield zo van deze stad dat hij er zelfs ging wonen.
Toen Sisley in 1893 de brug van Moret schil-derde, ging hii in de wereld van de kunst al door voor de landschapspecialist van het Ile-de-France. De omgeving kende hij des te meer omdat hij sinds 1889 in dit stadje in Seine-et-Marne woonde.
Alfred Sisley 1839-1899
Le pont de Moret
Olieverf op doek 73 cm x 92 cm
Gesigneerd en gedateerd links in de hoek
'Sisley 93'
Geschilderd in 1893
Bevindt zich te: Parijs, Musée d'Orsay
Tentoongesteld: Parijs, 1939; Los Angeles, Chicago, 1984-1985; Baltimore, 1993
Het doek.
Door de diagonaal van de brug valt het doek in twee delen uiteen; enerzijds de lucht met hier en daar een wolk; anderzijds de rivier de Loing waarin de Provencher-molen en de bomen weerkaatsen. De 'porte de Bourgogne' 'steekt boven de molen uit, terwijl, links op het schilderij, achter de andere molen de kerk te zien is. Zoals altijd bij Sisley, zijn menselijke figuren slechts silhouetten.
Hoewel Sisley in de periode dat hij aan dit schilderij werkt enthousiast een werkwijze aanhangt waarbij vormen opgaan in licht, is hij hier vooral geïnteresseerd in het evenwicht van de compositie en de vlakverdeling. Toch verwaarloost hii de lichtspiegelingen in het water niet; hij zet ze als regelmatige strepen met korte penseelstreken neer.
Dit landschap in heldere, genuanceerde kleuren straalt een sfeer van tijdloze rust uit, die aan een andere eeuw doet denken. Sisley zal her-haaldelijke gezichten op Moret schilderen. Toch zou hij één van de armste en minst bekende van alle impressionisten blijven.
De kritiek
In tegenstelling tot zijn trouwe vriend Monet, heeft Sisley tijdens zijn leven nooit bekendheid genoten. Niettemin was de criticus Gustave Geffroy één van de eersten die zijn talent erkende "Hoeveel keer heeft Sisley deze brug van Moret niet geschilderd!", schrijft hij. "Hij heeft hem om zo te zeggen groots en in al zijn eenvoud met veel bezieling opnieuw gemetseld. En wat een vastberadenheid schuilt er achter dit enthousiasme, alles staat op zijn plaats, in de juiste verhoudingen, met de juiste lichtval!" Vanaf 1894 plaatste hij zijn werk in de traditie van de 19e eeuwse Franse schilderkunst. Zo schreef hij zijn eigen hoofdstuk in de geschiedenis van ons land, onze wateren en onze lucht. Hij zal een opvallende plaats innemen in het landschapschilderijenmuseum dat deze eeuw zal voortbrengen.
Geschiedenis van het doek.
Het doek behoorde tot de verzameling van François Depeaux voordat het door de arts Eduardo Mollard werd aangekocht Het werd in zijn naam door Enriquita Alsop gelegateerd aan het Louvre en kwam het via het Jeu de paume in het Musée d'Orsay terecht.
|
