Gravin Stephanie D' Ursel(43). Soms zou ik wel liever in een huis wonen, maar dit is het lot van mijn man.

Toen ik mijn man pas leerde kennen, had ik er geen idee van dat zijn familie zo 'n groot kasteel bezat. Ook al ben ik zelf van adel, ik was een heel ander leven gewoon. Mijn vader was diplomaat. We hebben altijd in het buitenland en in Brussel gewoond.
 
Uiteraard was het landelijke Hex een enorme aanpassing voor me. Net na ons huwelijk pendelden we nog tussen Brussel en Heers. Maar na het overlijden van mijn schoonvader zijn we hier bij mijn schoonmoeder komen wonen. Dat was wennen. Toch was de rust van het platteland wel erg aangenaam met drie kleine kinderen. Al waren en zijn er ook verplichtingen die leeftijds-genoten niet hebben.

Mensen kunnen het kasteel soms bezoeken, er zijn opendeurdagen ... Ik herinner me bijvoorbeeld mijn verbazing toen mijn schoonma op een zondagmiddag na de lunch zei 'straks komt er een groep bezoekers, kan je hen helpen onthalen? Mijn schoonmama was de vrouw des huizes en ik de piepjonge schoondochter. Moeilijk vond ik dat niet, ik had mijn handen vol met de kinderen. Ik heb enorm veel van haar én mijn man geleerd. Dat was broodnodig, je moet zoveel weten en begrijpen. Zowel het kasteel als de tuinen - met hun uitgebreide en zeldzame rozencollectie zijn beschermd.

Het kasteel zelf telt bijvoorbeeld een zestigtal kamers, waarvan we er ongeveer tien gebruiken. De rest wordt wel wekelijks gecontroleerd. We kijken of de verwarming het nog doet, controleren op vochtproblemen ... Dit huis is prachtig, maar erg oud en kwetsbaar. Het onderhoud is bijna niet meer te betalen, altijd zijn er onverwachte uitgaven. Gelukkig krijgen we wel wat subsidies, we organiseren vijf opendeurdagen per jaar met een kleine tuinbeurs en ook af en toe exclusieve evenementen.

We hebben dus onze handen vol, er komt erg veel bij kijken. En mijn man heeft ook nog zijn job als voorzittervan de Europese Vereniging voor Historische Monumenten." "Soms zou ik wel liever in een huis wonen, maar dit is het lot van mijn man. En er zijn ook zoveel voordelen. Het is een enorme luxe om zoveel ruimte te hebben. Ook onze kinderen, die intussen in Brussel op school zitten, zijn hier heel gelukkig. Ze brengen regelmatig vrienden mee. En ik rijd net als andere ouders vaak heen en weer en doe alles voor hen.

Het is hier een echt 'open huis' (lacht). Helemaal anders dan toen mijn man en zijn broers klein waren, en met hun ouders terugkwamen uit Afrika. Kleine, wilde jongens vol leven, die plots naar school, hier op het einde van de weg, moesten. Mijn schoonma kon zien hoe ze telkens ontsnapten met de nonnen achter hen aan. Na drie dagen zocht ze een privélerares, nadien gingen ze op internaat. Ze hadden geen vriendjes, alleen maar elkaar. Het kasteelleven was toen veel geisoleerder. Gelukkig is het voor onze kinderen helemaal anders.
 
Op 6, 7 & 8 juni en op 13 & 14 september 2008, telkens van 10-18 uur kan je in het kasteel van Hex in Heers-Heks terecht voor het Festival van zeldzame planten, rozen en moestuinen.
Meer info: www.hex.be