Voor velen is het een lang gekoesterde droom. Glorieuze weelde, maar is het allemaal wel zo als we denken?

Mabel  Leung (35) vrouw des huizes van kasteel Groenhoven in Malderen. Dit is een plek vol geschiedenis. maar ze komt pas tot leven als mensen er betekenis aan geven, als je het kan delen met anderen.

Op de vraag hoe ik als jonge Chinese in Malderen terechtkwam, heb ik maar één antwoord: de liefde. Ik ben als klein meisje met mijn familie van Hongkong naar Californië verhuisd. Na mijn highschool wilde ik de wereld zien en ben ik in Hongkong de zoektocht naar mijn roots gestart. Na een paar jaar werken in de pr-sector, trok ik naar het Engelse Buckingham om er rechten te studeren. Tot ik in mijn laatste jaar mijn man Hendrik Seghers ontmoette.

Hij zei: 'word geen advocaat, maar kom met mij mee naar België'. En dus maakte ik mijn jaar af, heb ik mijn auto genomen en ben ik naar Malderen gereden. Nog geen minuut spijt heb ik daarvan gehad. Ik heb twee prachtige kinderen met Hendrik, mijn familie en mijn hart zijn hier.

Mijn man is meer dan 30 jaar ouder, dus sommige mensen denken wel dat ik voor het geld met hem getrouwd ben. Dat is een normale reactie, denk ik. Maar ik werd gewoon verliefd op een man en nam zijn leven erbij. Wie Hendrik kent, weet dat hij een paar jaar geleden alles verloren heeft, op zijn huis na. Als ik enkel op zijn geld uit was, zou ik vertrokken zijn. Ik weet dat sommigen toen afwachtten wat ik zou doen. Voor mij was dat echt absurd. Wij houden van elkaar."

Eenzaam of geïsoleerd voel ik me hier nooit. In amper twintig minuten sta ik in Brussel. En de Antwerpse universiteit, ,waar ik intensief Nederlands studeer, is ook maar een halfuurtje hier vandaan. Fantastisch toch."
Ik help Hendrik ook sinds de eerste dag. Hier in het kasteei kunnen bedrijven en mensen terecht voor exclusieve evenementen, huwelijken ... Ik ontwerp de menu's, van de hapjes tot het dessert. Eten zit me dan ook in het bloed, het is een passie. En in Hongkong was ik foodcolumnist. Zelf kook ik ook, al heb ik minder tijd voor praktische zaken sinds de geboorte van Paul (1). Maar ik zorg er wel voor dat alles perfect in orde is. Dan check ik alles met de baby op mijn arm. Ik zie dit dan ook niet als een 'zaak'. Het is mijn sociaal leven."

In een kasteel wonen voelt voor mij niet anders dan in een huis, er is gewoon veel meer ruimte. Het is wel groot, als je iets boven bent vergeten, moet je heel wat trappen oprennen. Dit is ook een plek vol geschiedenis. Maar ze komt pas tot leven als mensen er betekenis aan geven, als je het kan delen met anderen. Zelf hou ik het meest van de schoonheid van de natuur hier, van de 500 jaar oude tuinen. Voor mij is dat de essentie van het leven, niet hoeveel geld je verdient. Het feit dat ik hier leef en de kleuren van de vier seizoenen kan zien ... Ik voel me dankbaar omdat ik deze kans krijg."