Op de foto zie je een vleermuis die net een schuurtje binnen of buiten vliegt. Zat de fotograaf daar urenlang te wachten?
En hoe zag hij die vleermuis in het pikkedonker aankomen?
Om foto's van vliegende vleermuizen te maken, moet je slim zijn. En veel van fotografie en tchniek afweten. Want nee, de fotograaf zat niet op zijn hurken voor of in het schuurtje te wachten. Dat zou niet veel zin hebben. Want zo'n vleermuis vliegt zo snel en het is zo donker, dat je ze on-mogelijk op het juiste ogenblik zou kunnen fotograferen.
Wat de fotograaf wel deed is, vooraf een hele installatie bij het schuurtje neerzetten. Als het nog licht was, zette hij z'n fototoestel op een statief en koos een mooi beeld van het raampje. En opzij. Om een mooi licht op de vleermuis te krijgen. En tot slot maakte hij een constructie van infra-roodstraaltjes. Dat is de grote truc voor dit soort foto's. Infraroodstraaltjes zijn onzichtbare lichtbundeltjes die door speciale lampjes worden uit-gestraald.
Als zo'n lichtbundeltjes door iets wordt doorbroken, is het alsof je de knop van iets omdraait. De knop van de camera bijvoorbeeld. Ook al ben je er zelf niet bij. Vlak voor het raampje (maar niet in beeld) heeft de fotograaf zulke lampjes opgesteld die langs het raampje schijnen. Als een vleermuis door het raampje vliegt, doorbreekt ze de lichtbundeltjes en gaan het fototoestel en de flitslichten vanzelf af.
Met andere woorden: de vleermuis fotografeerde zichzelf! De fotograaf ligt ondertussen misschien wel lekker te slapen. 's Morgens haalt hij zijn fototoestel op en kijkt of er een vleemuis "Cheese!" riep... Zogedaan.
|
