De systematische afbouw van ziekenhuisbedden voor chronische psychiatrische patiënten maakt dat die patiënten steeds vaker op straat terechtkomen. De sector luidt de noodklok. Aan de vooravond van de publieksdag Anders Gewoon, die de Vlaamse Vereniging Geestelijke Gezondheidszorg op vrijdag organiseert, vraagt Dirk De Wachter, diensthoofd gezinstherapie aan het Universitair Centrum KU Leuven, aandacht voor de groep chronische patiënten die in de vergeetputten van de maatschappij terecht dreigt te komen. Oorzaak van die ontwikkeling is een gebrekkige financiering.
De afbouw van de chronische psychiatrische bedden hoeft volgens De Wachter op zichzelf geen slechte zaak te zijn, maar de alternatieven worden onvoldoende gefinancierd en te weinig gecoördineerd. "Voor een relatief kleine groep blijft een chronisch ziekenhuisbed de enige oplossing, maar het overgrote deel van de patiënten kan onder bepaalde voorwaarden functioneren in de maatschappij. Structuren zoals begeleid wonen, psychiatrische thuiszorg, arbeidsrehabilitatie en dagactiviteitencentra helpen daarbij, alleen loopt de uitbouw ervan veel trager dan de afbouw van de chronische bedden."
De Wachter vreest dat de situatie in de Verenigde Staten, waar veel daklozen in feite chronische psychiatrische patiënten zijn die nergens meer terechtkunnen, overwaait naar onze contreien. (belga/adv)
|
