"De natuur om je heen terug leren kennen"
Wie in het donker nog het bos in durft en dan plotseling de kreten van de bosuil hoort, spoedt zich meestal als de wiedeweerga weer het bos uit. Vooral tijdens de paartijd kunnen bosuilen heel luidruchtig zijn en allerlei angstaanjagende kreten laten horen. Nochtans zien ze er heel lief uit. Met hun zachte, ronde kop met twee grote karbonkels erin.

Bosuilen worden ook gepest.
Bosuilen houden vooral van wat oudere bossen met oude loofbomen. Daarin vinden ze het makkelijkst een hol om in te broeden. Overdag rust de bosuil uit. Dicht tegen een stam of in een holte van een boom, zodat je hem bijna niet ziet zitten, Dat rusten bij uilen heet ook roesten. Maar af en toe wordt een bosuil gepest door kleine vogels die hem krijsend proberen te verjagen. Het lijkt wel alsof ze hem uitschelden. Bosuilen zijn namelijk niet geliefd bij kleine vogels. Als zij zitten te slapen, plukt de bosuil ze 's nachts soms gewoon van de takken. Je zou je buur voor minder uitschelden en proberen te verjagen.
 
Bosuilen hebben trouwens een erg gevarieerd menu, Van muizen en andere kleine zoogdieren over vogels en padden tot slakken en insecten. Zelfs zijn soortgenoten de steenuil en de kerkuil durft de bosuil wel eens aan te vallen. Op die manier probeert hij voedselconcurrenten uit de weg te ruimen. Ook kauwen, gaaien en eksters schrikken de bosuil niet af.
 
De bosuil is vooral bekend door zijn typische oehoe-geluid. Het is vaak gebruikt in films. Maar hij roept meer dan alleen maar 'oehoe'. Soms krijst en jankt hij. En het verschil tussen het roepen van een mannetje en een vrouwtje. Dan moet je 's avonds maar eens een bos in de buurt in trekken en luisteren ... 

Bosuilen horen als de beste, Ze hoeven hun prooi niet eens te zien. Ze horen hun eten aankomen ... Soms slaan ze boven bomen of struiken
met veel lawaai met hun vleugels. Op die manier proberen ze slapende vogels te doen opvliegen. Een gemeen plannetje ... Een mannetje en een vrouwtje kiezen elkaar voor het leven. Alleen als een van de twee sterft, zoekt de andere een nieuwe partner.

De jongen verlaten al heel vroeg het nest en blijven nog een poos op de takken in de buurt rondhangen om gevoederd te worden, Ze worden dan ook wel 'takkelingen' genoemd. Zodra ma en pa vinden dat ze oud genoeg zijn om alleen hun plan te trekken, worden ze verjaagd. Dan moeten ze op zoek gaan naar een eigen territorium. Als ze er niet meteen een vinden, lijden ze grote honger. De sterfte onder de jonge bosuilen is dan ook groot.