"Karel is altijd eenvoudig gebleven. Hij hield niet van glamour. Daarom nemen we afscheid in eenvoud, want zo zou hij het zelf gewild hebben", zegt zijn jongere broer Leo Van Miert.

"Het is plots gekomen. We waren niet voorbereid op zijn dood. Maar hij had ook kunnen sterven in een ongeval op de autosnelweg. Dat zou nog veel erger geweest zijn. Nu weten we tenminste dat hij gestorven is op de plek waar hij het allerliefste was."

Donderdag en vrijdag (telkens 14-16u en 18-20u) kan iedereen een laatste groet brengen aan Van Miert in het rouwcentrum Onnocks (Alsembergsesteenweg) in Dworp.

Karel Van Miert was een staatsman.
Karel Van Miert heeft veel betekend voor België. Zowel nationaal als Europees. Hij was een staatsman van allure. Wie als jongere in de politiek zit of overweegt die stap te zetten, zou een voorbeeld aan hem moeten nemen.

Hij was op en top een gentleman. Een heer van fatsoen en beschaving, eerlijk en correct tegenover vrienden én tegenstanders. Een koppige Kempenaar, overtuigd en volhardend, maar nooit roepend of tierend. Charismatisch eenvoudig, maar nooit plat, populistisch of laag-bij-de-gronds. De inhoud primeerde op de vorm. Een eigenschap die in de Wetstraat vandaag een zeldzaam goed is geworden.

Het is niet verwonderlijk dat collega-politici uit alle partijen zich gisteren uitputten in lofbetuigingen. Ik ben ervan overtuigd dat ze voor deze ene keer ook gemeend waren. Zijn eigen socialistische partij heeft hij in de jaren ’80 opnieuw aantrekkelijk gemaakt voor de jongeren. Karel Van Miert nam afstand van het Waals dogmatisme van André Cools. Hij maakte van de SP een open, moderne partij met nieuwe figuren die het grote publiek aanspraken.

Toch kon hij niet verhinderen dat tijdens de laatste maanden van zijn voorzitterschap zijn partij, of althans een aantal van haar kopstukken, zich heeft laten verleiden tot het aannemen van smeergelden. De Agusta-affaire heeft bij Van Miert diepe wonden geslagen. Want zo was hij ook. Een man van principes. Wie hem bedroog kon misschien nog wel net op vergeving rekenen, maar op vergeten nooit. Vijftien jaar na het uitbreken van Agusta lag hij nog steeds overhoop met een paar partijgenoten.

Karel Van Miert was ook een overtuigde Vlaming. Het is geen toeval dat in het laatste politieke interview dat hij aan TerZake gaf, hij de politici bezwoor de staatshervorming af te maken. In dat opzicht was hij ook een atypische socialist.

Een socialist, een Vlaming, maar in de eerste plaats toch een Europeeër. Daar lag zijn echte roeping. In de tien jaar dat hij lid was van de Commissie groeide hij uit tot een van de machtigste en tegelijk ook meest gerespecteerde Europeanen. Hij vocht voor de uitbouw van de Unie, maar ook nu weer niet blind en dogmatisch. Zo was Karel Van Miert tegen een te snelle uitbreiding, onder meer ook ten aanzien van Turkije. Het gezond Kempisch boerenverstand heeft hem nooit in de steek gelaten. Hij maakte er zijn handelsmerk van, en dat sierde hem. (P.G Gva)