 |
Nu reeds 31 jaar geleden is het dat Roger De Vlaeminck triomferend het vingertje in de lucht mocht steken en de Ronde van Vlaanderen 1977 won. Het was de apotheose van een fel besproken editie, waarover nog lang werd nagekaart. Vreemd genoeg was het meteen ook de enige keer dat de naar Kaprijke uitgeweken Eeklonaar Vlaanderens Mooiste won. Meer zelfs, hij haalde nooit meer het podium. "Ik reed zielsgraag de Ronde, maal altijd was er wel een factor die het succes verhinderde. De Ronde was mijn zwarte beest ... "
De Ronde van 1977, de jongste De Vlaeminck kan ze zich nog perfect voor de geest halen. Roger: Eddy Merckx was in de aanval getrokken. Freddy Maertens en ikzelf konden dat niet laten gebeuren en zetten de achtervolging in. Toen ik lek reed, moest ik plots in mijn eentje het gat dichten, wat ook lukte. Wat verderop moest Merckx lossen en ging ik alleen door met Maertens. Door de inspanning die ik in mijn eentje had moeten leveren om terug te komen, kon ik haast geen pap meer zeggen. Precies daarom liet ik Freddy maar beuken en was ik allang blij dat ik zijn wiel kon houden. Tot jullie plots bezoek kregen van de koerscommissaris. Roger: Die kwam Freddy zeggen dat hij uit koers zou worden genomen voor een onrechtmatige fietswissel. Alleen lieten ze Freddy dus niet afstappen en kon hij gewoon doorperen. Toen we op de Muur van Geraardsbergen kwamen voelde ik me weer een stuk beter, maar durfde ik haast niet meer overnemen. Bovendien: op zo'n moment ruik je de zege en strooi je de ander beter wat zand in de ogen. In de spurt kon ik Freddy makkelijk losgooien. Het was een gecontesteerde zege, omdat ik geen meter had overgenomen. Na de aankomst plaste Maertens positief bij de dopingcontrole en werd hij, net als de derde, uit de uitslag geschrapt. Een hele toestand was het gevolg. Hoe verklaar je dat het bij die ene zege is gebleven? Roger: Ach, in de Ronde heb ik nooit veel geluk gehad. Altijd was er wel iets dat me hinderde. Was het geen valpartij, dan wel een minuscuul steentje in mijn oog waardoor ik de hele rit geen optimaal zicht had. Op de duur beginnen al die kleine voorvalletjes door te wegen en startte ik nooit meer met gerust gemoed. Ik ben wel nog twee keer als vierde geeindigd. Mijn dag kwam altijd een week later, op Parijs-Roubaix ...
Wat is het grote verschil met de Ronde van Vlaanderen vroeger en nu? Roger: Dat niet alle wereldtoppers er aan de start komen. Van de top-100 van de wereld zijn er maar een beperkt aantal renners geïnteresseerd in die wedstrijd. Dat geldt ook voor Parijs-Roubaix. Vroeger was het quasi hetzelfde peloton dat alle belangrijke koersen van Milaan¬San Remo tot Luik-Bastenaken-Luik reed. Je kan het de renners niet eens kwalijk nemen. Ze scheppen tegenwoordig zoveel geld om zich op een paar wedstrijden te concentreren, dat enige gemakzucht logisch is. Die riante weddes hebben veel kapot gemaakt. Net zoals in het voetbal al die vroege transfers voor een vorm van competitievervalsing zorgen. Of dacht je dat iemand die twee maanden voor het einde van het seizoen bij een andere ploeg tekent, nog honderd procent met zijn inzet en gedachten bij zijn huidige ploeg is? Vergeet het. Jij volgt de wedstrijden vooral op televisie? Roger: Als ik ergens uitgenodigd word, ga ik daar wel op in, maar anders niet. Je kan het koersverloop nergens zo goed volgen als voor je tv. De dag van de Ronde staan de mensen rijen dik langs het parcours, probeer dan maar eens een renner te zien of te herkennen ...
|