Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig is. Lief zijn, samen leuke dingen doen. Maar ook streng zijn is noodzakelijk.
Mamas en papas moeten af en toe beslissingen nemen die de kinderen niet altijd in dank afnemen. Sommige ouders vrezen dat ze zo hun kind te veel beperken, het niet laten zijn wie het is of zelfs ongelukkig maken. Onterecht, volgens de Franse psychoanalytica Claude Halmos in het Psychologies Magzine.
Zal mijn kind nog wel van me houden?
Ouders hebben soms het foute idee dat een kind zonder regels gelukkiger is. Integendeel. Kinderen die geen regels opgelegd krijgen verdwalen in de jungle van wat ze zelf willen en wat de maatschappij van hen eist. Ze hebben nooit geleerd om regels te respecteren, dus doen ze dat later ook niet in relaties, op het werk, enz
Een kind voelt zich bovendien veiliger bij een ouder die sterk is en regels kan afdwingen. Het voelt dat het er terecht kan bij problemen.
Ik ben hier de baas!
Kinderen laten gehoorzamen puur omdat jij de ouder bent, is misbruik maken van je macht. Veel beter is respect te hebben voor je kind, naar hem te luisteren en uit te leggen waarom het moet gehoorzamen. Maak je kind duidelijk dat de spelregels niet jouw uitvinding zijn maar wel verwachtingen van alle mensen, die zich op hun beurt ook aan dezelfde regels moeten houden. Vertel dat je geen regels oplegt om je kind te pesten, maar wel om te kunnen samenleven op een rustige en leuke manier.
Ik praat liever alles uit dan mijn kind te straffen
Het is niet fout om je kind te straffen, zolang de straf niet beledigend is en in verhouding is met de fout die het heeft gemaakt. Je kind moet leren dat sommige dingen echt niet kunnen. Als je je kind niet straft, groeit het op met het idee dat het met alles onbestraft weg zal geraken. Bovendien toon je je kind dat je er niet mee solt. Een ouder die enkel praat en dreigt, maar nooit tot straffen overgaat, verliest snel zijn geloofwaardigheid. Ik krijg toch nooit straf, denkt het kind, en blijft de grenzen overschrijden.
Opvoeding van de ouders Ouders worstelen vaak met gezag. Ze weten niet hoe ver ze mogen gaan en twijfelen. Vaak is dat terug te voeren tot hun eigen opvoeding of de afwezigheid ervan. Ouders die zelf een lakse opvoeding kregen, missen het goede voorbeeld om zelf richting te geven. Anderen die bv. een tirannieke vader hadden, zijn bang hun kinderen hetzelfde aan te doen en stellen zich eerder laks op.
|