Ze zijn geboren op 29 februari en vinden hun verjaardag dus eens in de vier jaar op de kalender terug. Maar hoe vieren ze de drie jaren ertussen? Twee dagen op rij of helemaal niet? Katrien en Christof schrikkeljarigen doen hier hun verhaal wat hun ervaring is geboren te zijn op 29 februari.
Katrien uit Gent (maatschappelijk werkster bij OCMW Zele) Het blijft een verwarrende periode, maar nu ik echt jarig ben, vier ik het dubbel en dik.
Het heeft tot mijn derde leerjaar geduurd eer ik besefte dat mijn verjaardag bijzonder was. Ik werd acht. het was een schrikkeljaar, dus het onderwerp kwam aan bod in de les. Voordien wist ik wel dat er met mijn verjaardag iets ongewoons aan de hand was, maar pas toen drong het tot me door hoe het precies in elkaar zat. Sindsdien voel ik me drie jaren op vier eigenlijk maar half jarig. Het blijft toch een verwarrende periode.
Op 28 februari voel ik me al een beetje jarig. Mijn goede vriend Koen feliciteert me trouw op beide dagen, en ik hem, want ook hij is een schrikkelkind. We zijn exact op de zelfde dag geboren en in het zelfde moederhuis. Ik wist al langer van zijn bestaan af, want mijn moeder had me verteld dat in dendermonde op de dag van mijn geboorte een zekere Koen geboren was, maar uiteindelijk liepen we elkaar vijf jaar geleden toevallig op school tegen het lijf. Onze verjaardagen vieren we altijd samen, we hebben sowieso veel gemeenschappelijke vrienden.
Dit jaar hebben we geluk, 29 februari valt op een vijdag. We hebben plannen om er een leuke avond van te maken: eerst gaan we een hapje eten met onze meest close vrienden, dan verhuizen we naar het café met een wat grotere groep om uiteindelijk met nog een grotere bende een stapje in de wereld te zetten.
Dit jaar bestaat er in elk geval geen twijfel: In 2008 zijn ze echt jarig en is het feest.Christof uit Eernegem, leerkracht houtbewerking en (interieurbouw in BUSO) mijn moeder wilde de datum veranderen, maar dat mocht niet van de nonnen.
Ook ik ben een schrikkelkind. Mijn ouders zijn nog aan de nonnekes in de kraamkliniek gaan vragen of ze me voor het gemak een dagje vroeger of later konden inschrijven, maar daar wilde moeder-overste niet van horen. Het is vandaag een dag als een andere zei ze en daarmee was de kous af. Ik heb er uiteindelijk nooit last van gehad. Als kind was het zelfs leuk het maakte me op een aangename manier tot een buitenbeentje, het gaf me iets speciaals. In de niet schrikkeljaren voel ik me niet echt jarig. 28 februari is en blijft een dag te vroeg en 1 maart een dag te laat. Meestal wordt ik pas op 1 maart gefeliciteerd. In schrikkeljaren zet ik mijn verjaardag wat extra in de verf. De laatste keer in 2004, heb ik samen met vrienden een feestje gebouwd. Officieel word ik uiteraard wél elk jaar een jaartje ouder. Dat wordt er op 1 maart bijgeteld. Nog een geluk, of ik zou nog eens zo lang moeten leven voor ik meerderjarig was. Toch handig om ook nu al officieel met de auto te mogen rijden.
Uiteraard krijg je dan felicitatie's proficiat je bent al acht of 12 jaar enz...
| 
