|
De foto's die u netjes in een album plakt of ergens in een doos bewaart, onthullen meer over u dan u denkt.
Ze bewaren ogenblikken die u nooit wilt vergeten en ze geven het beeld van uzelf prijs dat u met anderen wilt delen. Een functie die in gevaar wordt gebracht door de digitale fotografie.
De meeste mensen omringen zich met foto's zonder te weten waarom. Ze laten foto's waarop ze goed uitkomen of die verbonden zijn met een aantal belangrijke momenten van hun leven (een bruiloft, een communie ... ) vergroten en inlijsten.
Ze hangen vakantiekiekjes op de deur van de koelkast. In hun portefeuille zitten portretten van hun ouders, hun kinderen en/of hun geliefde. Op een hoek van hun bureau zetten ze lijstjes met familiefoto's of, een meer recente trend, ze verfraaien het bureaublad van hun computerscherm met dezelfde vertrouwde gezichten.
"Het ogenblik vereeuwigen".
De foto, die schitterende uitvinding, is zo sterk ingeburgerd geraakt dat ze al in onze eerste levensuren haar intrede doet. Wanneer een baby wordt geboren, is de eerste reflex van de ouders en de omgeving om de camera boven te halen en het gezicht van de nieuwkomer te vereeuwigen.
De meeste blije en feestelijke momenten doen ons naar de camera grijpen. Door die stukjes van ons leven vast te leggen, proberen wij er het spoor van te bewaren, waarbij het vooral belangrijk is dat we het geluk van het ogenblik zelf onthouden - ook al weten we dat de meeste foto's die we in de loop van ons leven verzamelen vergeeld en vergeten in een schoenendoos zullen eindigen.
"Een foto is een manier om herinneringen stoffelijk te maken",
ze maakt een moment dat we niet willen verliezen, blijvend en stabiel.
|
