Praatje bij het plaatje
Voor een ijsblokje in ons glaasje prik zijn wij al tevreden met een bescheiden kubus van 2 bij 2 centimeter.
Miguel Ringoet uit Londerzeel ziet het liever groots. Uit ijsblokken van 120 kilo en meer beitelt en zaagt hij de mooiste sculpturen.
we hadden ons het atelier van een ijssculptuur anders voorgesteld. Miguel Ringoet ontvangt ons niet in een ijskoude kelder, maar gewoon in een lokaal achter zijn woning in Londerzeel. Aan de muur hangen hamers, beitels, boortjes en zagen.
Alleen de grote, witte deur naar de vrieskamer doet vermoeden dat we hier niet bij een schrijnwerker zijn aanbeland. Ook de drie strijkijzers op de werkbank lijken een beetje 'zonevreemd'. Miguel gebruikt ze om ijs blokken aan elkaarte lassen.
James Bond
De Brabantse ijssculpteur is druk in de weer met een kettingzaag en twee reusachtige ijsblokken. 'Die zijn bestemd voor het circuit van Francorchamps', 'een bierproducent gaat ze gebruiken om blikjes in te koelen.' Miguel aanvaardt vaak commerciële opdrachten.
Zo komt hij al eens op exclusieve plaatsen, zoals de avant-première van de Bond¬film Die Another Oay. 'Nu en dan neem ik deel aan een wedstrijd. En ik geef opleidingen, maar alleen in het buitenland. België is al zo klein. Het heeft dus weinig zin om hier nog extra mensen op te leiden.'
Zuiver leidingwater
De ijsblokken voor zijn sculpturen maakt Miguel zelf. 'Uit puur leidingwater', zegt hij. 'Sommige sculpteurs laten graag uitschijnen dat ze van alles aan het water toevoegen, maar dat is onzin. In Alaska gebruiken ze gewoon rivierwater, en daar lukt het ook.'
Hoe hij het ijs zo mooi transparant krijgt, houdt hij liever geheim. Het heeft te maken met de manier van invriezen. Meer wil ik daar niet over kwijt. Ik ben tenslotte zelf naar Amerika moeten gaan om de stiel te leren. Met vallen en opstaan: mijn eerste opdracht was een zwaan, maar ik kwam uit bij een vis. Ik werkte toen nog met verouderde technieken.
Erkenning
Miguel kreeg de smaak te pakken toen hij acht jaar geleden een ijssculptuur zag op televisie. 'Ik wist meteen: dat wil ik ook', zegt hij. 'Creëren zit me in het bloed. Ik heb altijd al getekend.
Vroeger maakte ik sculpturen uit itonblok. Maar op den duur zat heel mijn tuin onder het witte stof. Ik vind ijs een veel dankbaarder materiaal. Pas als zo'n sculptuur begint te smelten, komt ze echt tot leven. Daar kan ik echt van genieten. Dat mijn creaties vergankelijk zijn, vind ik niet erg.
Het is de erkenning die telt.
|
