Philip Vertriest wordt de nieuwe directeur van basisschool Pienter.
Dit kereltje was toen nog een kleine doenderik, een deugniet enerzijds maar wel een lief bazeke anderzijds. Inmiddels een rijpe dertiger.
Philip, rasechte Kuurnenaar is momenteel nog voor één dag onderwijzer in de Centrumschool te Kuurne. Hij was Koning Ezel van 2001 tot 2003. Werkte ook een tijdlang als reporter voor de krant het nieuwsblad.
Hij heeft de pen ter hand genomen en van het prille begin van zijn kinderjaren in de centrumschool tot op heden op papier gezet.
Het was september 1981. Als (toen nog brilloze) knul van een jaar of 5 sleurde ik mijn eerste boekentas binnen in het eerste leerjaar van meester Marnic Sabbe. We hadden het plan goed bestudeerd op de keukentafel. Goed je best doen, 'flink' leren lezen en schrijven en je potlood goed vasthouden. De tafels van vermenigvuldiging op poten zetten en dan de trappen van vergelijking nemen naar boven. Leren dat het meervoud van cijfer plots cijferen wordt en schatten je niet per sé rijk hoeft te maken. Na 6 jaar en een goed rapport de school uitzwaaien. Om daarna nooit meer terug te keren. Dát was het plan.
Aanvankelijk liep alles zoals we hadden uitgedokterd. Het eerste leerjaar verliep rimpelloos. Een kleine worsteling met de potloodgreep niet te na gesproken. Na het communiefeest en een lange vakantie kwam ik onder de vleugels terecht van juf Marleen Vercruysse (en eventjes Johan Mesdag!). Daarna volgden juf Chantal Desmet in het derde, meester Johan Bossuyt in het vierde en meester Claude Verhelst in 't vijfde. Het slotoffensief kwam van meester Feliciën Decaluwé in 't zesde waar we onze militaire dienstplicht vervulden als 12-jarigen in de kazerne van Spa. We zwaaiden af als stoere 12-jarigen en wuifden directeur Roger Handekyn vaarwel. Enkel ons rijbewijs kregen we niet mee.
De plannen werden opgerold en in de kast opgeborgen. De missie leek volbracht. Ik werd actief in de Scouts en nam later leiding op in verschillende jeugdverenigingen. Van daaruit groeide het idee om naar de Normaalschool te stappen. Drie prachtige jaren waren het. Proeven van de vrijheid, maar ondertussen toch hard werken om een 'goeie meester' te kunnen worden.
Na de normaalschool stapte ik niet meteen het onderwijs in. Ik ging solliciteren bij de toenmalige BBL (nu ING) en kon er meteen aan de slag. Alleen begon er vanaf toen iets te knagen. Enkele maanden later rinkelde de telefoon. Een pijnlijke knie speelde een juf uit de Boudewijnschool parten en men vond geen vervanger. Ik aarzelde niet en besloot opnieuw het onderwijs in te stappen. Een beslissing waar ik nooit spijt van zou krijgen.
Enkele maanden en een grote vakantie later rolde ik de Centrumschool binnen. De meeste juffen en meesters die ik als kind trotseerde liep ik opnieuw tegen het lijf. Het keukentafelplan werd inderhaast bijgestuurd en Gasthuisstraat 30 werd de nieuwe heimat. 9 toffe jaren werden het. In de gangen waaide een gezonde teamgeest, en werden talloze activiteiten georganiseerd. Er werd gelachen en keihard gewerkt.
Na 9 jaar voel ik dat ik zelf ook een plan wil maken. Een plan waaraan een heel team kan werken. Een plan dat ervoor zorgt dat élk kind zich goed voelt in de school. Dat het zich binnen zijn eigen mogelijkheden kan ontplooien op de meest optimale manier. Een bouwplan ook voor een 'zorgzaam' team, dat openstaat voor nieuwe ideeën en zijn klasramen wagenwijd opengooit. Waar wordt gelachen en ...
Nu eerst nog afscheid nemen. Alhoewel. De Centrumschool ligt op mijn route van huis naar Pienter en nergens staan de deuren er zo open als daar. De frisse wind waait er altijd binnen ... Een ongetwijfeld 'tot weerziens'. En dank voor alles wat ik de voorbije jaren mocht leren van collega's, directies, onderhoudsmensen, ouders en vooral. .. alle fantastische kinderen die ik in klas mocht hebben.
Philip, we wensen je veel succes met je nieuwe loopbaan!
