Wat is een paniekstoornis?
Paniek is een plotselinge hevige schrik of angst die u bevangt wegens een wezenlijk (van buiten komend, bv. wanneer u wordt aangevallen op straat door een handtassendief) of vermeend (van binnen komend, bv. de angst om te falen) gevaar, die leidt tot buitensporige of onoordeelkundige pogingen om zich daarvoor te beveiligen.
Angst heeft een belangrijke functie. Hij zorgt ervoor dat we het gevaar bestrijden of ontlopen. Ons lichaam reageert op angst met versnelde hartkloppingen en ademhaling (hyperventilatie) en een verhoogde bloedtoevoer naar de spieren (warm worden). Wanneer de angst heel hevig is, spreken we van paniek. Meerdere paniekaanvallen in een relatief korte tijd wordt een paniekstoornis genoemd. In geval van een paniekstoornis staat het sterke angstgevoel niet in verhouding tot de werkelijkheid, waardoor u de controle over de situatie verliest.
Mannen zijn minder gevoelig voor paniekstoornissen dan vrouwen.

Symptomen
Een paniekstoornis wordt gekenmerkt door paniekaanvallen die zich plotseling voordoen en op korte tijd verergeren. Tijdens de aanvallen heeft u het gevoel dood te gaan of gek te worden. Tussen de aanvallen blijft de angst voor een nieuwe paniekaanval bestaan. Momenteel kan nog niet worden aangetoond dat de stoornis veroorzaakt wordt door een lichamelijke factor. Lichamelijke klachten die kunnen optreden tijdens de aanval zijn: zweten, koude rillingen, hartkloppingen, ademnood, duizeligheid, het gevoel flauw te vallen, beven, misselijkheid, pijn op de borst en tintelen van de ledematen.

Ziekteverloop
Paniekstoornissen worden niet snel genoeg herkend, waardoor de mensen die eraan lijden vaak een lange weg afleggen met vele doktersbezoeken. Door een duidelijk beeld van uw gevoelens te schetsen aan uw arts, kunt u voorkomen dat uw klachten als aanstellerij, gezeur, hypochondrie … worden afgedaan.

Behandeling
In de eerste plaats wordt gekozen voor psychotherapie. Een psycholoog of psychiater maakt een oefenprogramma op om de angsten of paniek te leren beheersen. Geneesmiddelen (antidepressiva en kalmeermiddelen) kunnen eveneens noodzakelijk zijn.