Gudule 26 jaar woonachtig in Sint-Job-in-'t-Goor.
1 zoontje: Kathyri 3 jaar, haar man heeft 2 kinderen uit een vorige relatie.

De Nederlandse Gudule huwde vier jaar geleden met een Belgische man die zich diep in de schulden had gewerkt. Nadat hun huis openbaar werd verkocht, vonden ze een huurhuis in Sint-Job. Drie jaar geleden vroegen ze schuldbemiddeling aan. Ik ben niet iemand die snel het hoofd laat hangen.

Toen ik mijn man leerde kennen, had ik er net een opleiding van 3 jaar als spiritueel consulente op zitten. Ik had een ondernemingsplan ingediend en stond op het punt om in Nederland een eigen praktijk te starten. Omdat ik zwanger was, ben ik naar België gekomen en we zijn hier gehuwd. Ik zorg nu voor zijn 2 kinderen en onze zoon, mijn man werkt als veiligheidsagent. Hij is van bij het begin eerlijk geweest over zijn financiële situatie, maar hóé erg hij in de schulden zat, is pas later duidelijk geworden. Ik ga niet de vuile was buiten hangen, maar laat me stellen dat hij voornamelijk schulden heeft gemaakt om zijn eigen ouders uit de nood te helpen.

Ik probeer al drie jaar elke dag drie maaItijden op tafel te zetten onder de 10 euro. Dat lukt alleen als ik winkel bij de Aldi. Begin 2007 heb ik al mijn fierheid opzij gezet en ben ik naar het OCMW gestapt. Ik kan je niet vertellen hoe verschrikkelijk ik dat vond. Ik kom uit een welgestelde familie. Mijn ouders en mijn zus steunen me gelukkig. Emotioneel en financieel. Maar die afhankelijkheid vreet aan me: ik heb hen altijd gezegd dat ik het 'even' moeilijk had, maar 'even' duurt nu al drie jaar.

De eerste paar keren dat ik naar Moeders voor Moeders ging voor een voedselpakket, was ik helemaal van slag. Ik kon niet anders dan denken: Zie me hier zitten, tussen al die armoezaaiers! De scháámte!". Ook onze relatie lijdt erg onder de financiële problemen. De spanningen zijn soms heel groot en dan kan het niet anders of je gaat elkaar dingen verwijten. Ik verweet mijn man dat hij het nooit zo ver had mogen laten komen, en hij counterde me dan door te zegggen dat hij wel degene was die het brood op de plank bracht. We zijn door een héél diep dal gegaan.

Nu de jongste naar school gaat, kan ik  dankzij de steun van mijn ouders een opleiding volgen om in de gezondheids en wellnesssector aan de slag te gaan. Het is een opleiding die aansluit bij mijn studies. Ik wil niet bij de pakken neerzitten. Ik wil zo vlug mogelijk aan de slag, maar ik heb het probleem dat mijn opleiding in Nederland hier niet erkend is én dat alles wat ik zou gaan verdienen onmiddellijk wordt opgeëist door de schuldbemiddelaar. Ik heb het geevoel dat we in een vicieuze cirkel zitten. Toch blijf ik hopen. Ik ben niet het type om passief te blijven wachten tot het ooit beter gaat.

Ik wil graag in de wellnesssector werken, misschien ooit een eigen zaak hebben. Ik heb geleerd waarde te hechten aan kleine, positieve zaken, zoals gezellig met de kinderen naar de kinderboerderij gaan en zien hoe ze daarvan genieten, als het mooi weer is samen in de tuin werken, of samen knutselen. Dat kost niets en het is ook leuk.

Met Kerstmis zijn we gezellig samen thuis. Voor het eerst in zes jaar heeft mijn man beloofd om thuis te zijn met de feestdagen. De voorbije jaren werkte hij op die dagen altijd, omdat je dan veel geld kan verdienen in de beveiligingssector. Dát is dus mijn grootste cadeau, dat we met Kerstmis met het hele gezin thuis zullen zijn .