Ik probeer me sterk te houden voor de kinderen, maar ik pieker veel. Altijd over geld. Het rare is dat ik met het weinige dat we hebben nog een beetje probeer te sparen, zodat ik bij speciale gelegenheden toch iets extra's kan kopen voor de kinderen. Mijn oudste ziet op school ook wat vriendjes krijgen. Zijn droom is een kinderlaptop. Onlangs verkochten ze er voor 25 euro bij de Aldi. Ik ben naar drie Aldi's geweest, allemaal te voet, maar ze waren overal uit­verkocht.

Soms, als ik denk dat het een goede maand is, komen er weer rekeningen binnen. Een schooluitstapje: 6 euro. Voor iemand anders is dat misschien niet veel, maar voor mij wél. Om de twee maanden een schoolrekening van 30 à 40 euro. Die rekeningen moeten binnen de week betaald wor­den, want er zit een briefje bij dat je kind anders kraantjeswater krijgt. Zo'n vernedering ten over­staan van zijn vriendjes wil je je kind toch niet aan­doen? Altijd en overal zoek ik het goedkoopste. Op een dag ben ik van alle producten die ik regelmatig koop in alle winkels in de buurt de prijs gaan note­ren. Ik pluis alle foldertjes uit. Ik ken van alles de exacte prijs, tot twee cijfers na de komma. Ik weet precies hoe lang ik met een doos cornflakes toekom.

 Mijn hoofd zit vol cijfers. Ik word er soms gék van, maar ik kan niet anders. Ik móét wel, maar soms ben ik dat zo beu! Ik droom ervan om eens in een gewone supermarkt te kunnen gaan winkelen en dingen uit de rekken te pakken zonder dat ik eerst prijzen moet vergelijken.
We staan al zes jaar op de wachtlijst voor een soci­ale woning. We huren nu een appartement met één slaapkamer voor 450 euro. Mijn oudste slaapt in de bergruimte en Kyano slaapt bij ons op de kamer. Ik heb al naar de koning geschreven met de vraag of hij ervoor zou kunnen zorgen dat we sneller een sociale woning zouden kunnen krijgen. 'Hij zal zijn best doen', schrijft hij. Want van mijn familie moet ik het niet hebben.

Mijn echte vader bestaat niet meer voor mij.  Mijn moeder heeft geld genoeg, maar géven doet ze me nooit iets. Als ik aan de grond zit, geeft ze me af en toe 10 euro, die ze beschouwt als een lening tot het stempelgeld op mijn rekening staat. Gelukkig kunnen we met kerst bij mijn moeder en stiefvader gaan eten, want geld voor een kerstdiner hebben we niet.

Een kerstboom. wel. En lichtjes.Maar niet te veel en ik ga ze zeker niet de hele tijd laten branden, want dan tikt het te veel aan op de budgetmeter! (lacht) Ja, ik pro­beer te blijven lachen. Hoe meer problemen, hoe harder ik ze probeer weg te lachen. En gelukkig heb  ik een goede relatie. Ik krijg veel steun van mijn man.