Je wilt niet te veel eten maar je hebt altijd zo'n blijvende zin in eten, ook al heb je al genoeg binnen? Grote kans dat je moeder er iets mee te maken heeft. Of dat beweert de Britse Susie Orbach toch. "Eten leer je door je moeder. Als zij een emotionele eter is, dan is er een grote kans dat je dat oppikt." Meer bepaald onderscheidt Orbach vijf verschillende 'schema's' waarbij het is misgelopen.
1) "Je bent dik"
Zelfs al bedoelde ze het niet slecht, impliciete of expliciete opmerkingen over je gewicht maken je onzeker. Je relatie met voedsel wordt zo heel dubbel: enerzijds positief, omdat het gepaard ging met positieve gebeurtenissen; anderzijds negatief door het schuldgevoel of de opmerkingen achteraf. Resultaat? Een vicieuze cirkel met eten als troost en misselijkmakende schuld achteraf. En meestal ook een pak overgewicht.
Wat kan je doen? Word bewust van de emoties die je aan eten verbindt. Vraag je af of het nodig is dat je je schuldig voelt. Ook praten met je moeder kan helpen. Vraag haar over haar relatie met eten, zo kan je een grens trekken tussen haar problemen die je hebt overgenomen en die van jezelf.
2) Vaak afhaalmaaltijden
Omdat er veel kinderen waren, omdat de ouders alletwee werkten of omdat jij en je broers en zussen zo moeilijke eters waren dat je ouders het hebben opgegeven om vers fruit en groenten voor te zetten.
Wat kan je doen? Dit is een moeilijke cirkel om te breken, omdat (leren) koken wat tijd vergt. Je moet leren er tijd voor maken, zowel bij het boodschappen als de voorbereiding en de bereiding. Geen inspiratie? Op het internet vind je tal van gemakkelijke en snelle recepten.
3) Snoepen was verboden
Met als gevolg dat de verboden vruchten zo aanlokkelijk werden dat er geen maat meer op stond. Doordat je niet op een normale manier met zoetigheid hebt leren omgaan, krijg je er een problematische relatie mee.
Wat kan je doen? Besef dat je keuze hebt. Je hebt keuze om een hele reep chocolade te eten, en je hebt de keuze om dat niet te doen. Of voor de helft te doen. Denk ook aan hoe je je voelt na het eten van een hele reep of zak snoepen. Dan ben je meestal al minder geneigd om het ook echt op te eten.
4) Grote porties of altijd je bord moeten leegeten
Eten doe je ook met de ogen, en dat geldt niet alleen voor presentatie maar ook voor portie. Na een vol bord onvoldoende of te veel hebben komt alleen doordat je tijdens het eten niet echt luistert naar je lichaam. Leer je verzadigingsgrens voelen in plaats van het te laten afhangen van je perceptie.
Wat te doen? Je kan kleinere borden nemen, waardoor je minder eet en toch een 'vol' bord hebt. Of je kan leren dat genoeg genoeg is, en je bord niet leeg hoeft. Ook trager kauwen helpt. Je hebt meer smaak van je eten én je lichaam voelt sneller aan dat het verzadigd is.
Heb je toch niet voldoende na een maaltijd, wacht dan vijftien tot twintig minuutjes. Zolang duurt het immers vooraleer je lichaam doorheeft dat het eten heeft gehad. Blijft de honger, schep dan nog een beetje op of eet wat fruit als dessert.
5) Mama had een eetstooris
Veel vrouwen groeien op met een eetstoornis. Dat hoeft niet te betekenen dat je er zelf een krijgt, maar meestal neem je wel denkpatronen en andere gewoontes over, zoals calorieën tellen of bepaalde voeding uitsluiten.
Wat kan je doen? Je moet beseffen dat je houding en gedrag rond voedsel niet normaal is. Besef ook dat het maar een deel van je is, en dat er ook andere 'stemmen' zijn over voedsel in je. Als het blijft aanhouden, dan kan therapie een uitweg bieden.edp
|
